Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        gości ogarnąć. Blisko sześć tysięcy szlachty w nich się z największą
 2  1,  1 |       wiarogodny świadek, że sześć tysięcy najprzedniejszej szlachty
 3  1,  5 |         było dla niego dziełem sto tysięcy razy ważniejszym niż sprawa
 4  1,  12|         wznoszą blisko trzydzieści tysięcy domów, czterdzieści rynków;
 5  1,  13|    nienawidzenie tyranów...~Do stu tysięcy bomb!-myślał książę-muszę
 6  1,  13|            lecz za cenę dziesięciu tysięcy cekinów złupionych w handlu
 7  1,  17|          zaledwie około dziesięciu tysięcy ludzi. Z tej liczby połowa
 8  1,  17|    wszelkiego rodzaju ulepszeń sto tysięcy liwrów. Tymczasem baron
 9  1,  17|       zatrudniając co noc po kilka tysięcy chłopów z okolicy oraz swoich
10  2,  17|         późnej nocy we trzydzieści tysięcy przeciwko ośmdziesięciu
11  2,  17|     zaraźliwych chorób dwadzieścia tysięcy ludzi. Z nas znowu, z żołnierzy
12  2,  17|        żywota, zostało w kupie ośm tysięcy prawdziwych kościotrupów.
13  2,  17|      trzech obiadach, mina jak sto tysięcy diabłów.~"Trzymaj się jeden
14  2,  17|       pierwszy legion liczył sześć tysięcy ludzi. Ruszyli my się z
15  2,  18|          Powiem mu, powiem, do stu tysięcy...~- Szczepanie, chyba rozumiesz,
16  2,  19|   wkręconych dla postrachu setek i tysięcy.~Mróz przeszedł się po kościach
17  2,  20|         tysiąc... co mówię!... sto tysięcy razy myślałem...~- Co, co
18  2,  23|           już jazda w sile sześciu tysięcy ludzi, czyli bez mała trzy
19  2,  24|    generała Menarda w sile sześciu tysięcy ludzi, przeznaczony do wzmocnienia
20  3,  1 | nieprzyjaciel w sile blisko trzech tysięcy jazdy uderzył forsownie
21  3,  1 |           wszech stron, w sile dwu tysięcy. Krukowiecki ścisnął swoją
22  3,  1 |           sile. Mieli okrągłe pięć tysięcy doborowej piechoty, mieli
23  3,  3 |       czasie posiłki w liczbie dwu tysięcy ludzi gwardii hiszpańskiej,
24  3,  3 |        będzie z ciebie Cyd jak sto tysięcy diabłów! Podobasz mi się.~-
25  3,  6 |       młodymi trudami związał pięć tysięcy faszyn, trzy tysiące uplótł
26  3,  8 |          karkiem, tych trzydzieści tysięcy z górą, miasto zajęte, popłoch,
27  3,  9 |           z Warszawy, że dwanaście tysięcy Austriaków gdzieś przeszło
28  3,  10|       wiesz! Jużem to sobie tysiąc tysięcy razy mówił i przegadywał
29  3,  11|     austriackie, a więc jakie pięć tysięcy ludzi, spitych gorzałką,
30  3,  11|  oszołomiony napaścią.~- Masz pięć tysięcy ludzi!~- Idź precz, człowieku! ~
31  3,  15|         swoim własnym rozumem. Sto tysięcy razy szedłem oślep na zginienie,
32  3,  17|     wszyscy idziemy?~Siedmdziesiąt tysięcy naszych wyruszyło...~Olbromski
33  3,  18|     twarzach, szło po spojrzeniach tysięcy jako po martwym szlaku.