Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |        rozkoszy głosem wyszeptał do towarzysza:~- Ten chudy rybak, Bobrzyk,
 2  1,  3 |            uciekajmy! - wrzasnął na towarzysza i chciał go chwycić rękoma,
 3  1,  3 |             Sandomierz'? - mówił do towarzysza.~- Nie.~- Możesz iść sam?~-
 4  1,  3 |      kierowała się właściwie nie do towarzysza niedoli.~- Olbromski! -
 5  1,  9 |        spoczynek ciało swego pana a towarzysza.~Ledwie to wszystko było
 6  1,  12|         ostatniego za pewien rodzaj towarzysza braciom. Przy protekcji
 7  1,  14|          pięknej twarzy, nim poznał towarzysza walk ubiegłych, malował
 8  2,  1 |        jesteś, a nadto brat dawnego towarzysza, toś sam towarzysz i brat.
 9  2,  10|           nie mógł, zwalił na głowę towarzysza kaźni. Gniew osobniczy wilka
10  2,  11|        Jakiż to urok!... - rzekł do towarzysza.~- Prawdziwie...~- Mówiłeś
11  2,  12|             pytania, zwrócił się do towarzysza:~- No, tera ty dajesz... ~
12  2,  12|        Ciężko westchnął i wrócił do towarzysza. Ten już zabierał się do
13  2,  16|       Trepka wywierał duży wpływ na towarzysza. W rozmowach, w śmiechach,
14  2,  17|          dziesięciu czy we dwunastu towarzysza, wszystko kalek, i gwarzymy
15  2,  17|            głosem gromkim, szukając towarzysza oczyma.~Tamten siedział
16  2,  20|         jednostajnie, Rafał zapytał towarzysza głosem najobojętniejszym,
17  2,  21|         Rafała spoczęła na ramieniu towarzysza, a, skrzywione usta wykaszlały:~-
18  2,  21|        coraz częściej począł szukać towarzysza oczyma. Rafał słyszał bicie
19  2,  22|        przestrzeń. Rafał wyprzedził towarzysza i wszedł do pierwszego z
20  2,  22|          Dziękuję w imieniu swoim i towarzysza za życzliwość dla nas. Wywdzięczając
21  2,  23|       poczyna...~Ścisnął Cedro rękę towarzysza z całej siły i nie puszczał
22  3,  1 |             mutrami przykręcił, sam towarzysza obrządzi, rozsiodła i okulbaczy
23  3,  2 |             wciąż pilnie przy pysku towarzysza, spotykał te konie padłe,
24  3,  3 |        lanca i jak mądre są maksymy towarzysza Gajkosia. Nim wróg zdecyduje
25  3,  3 | Woltyżerowie wpadali koleją. Widząc towarzysza na ziemi i sądząc, że jest
26  3,  3 |          chwytając karabin zabitego towarzysza. ~- Lećmy!~Wyszli wszyscy
27  3,  3 |       zajrzał do środka i pociągnął towarzysza za rękaw. Mówił zmienionym
28  3,  7 |            a chciałbym mieć w tobie towarzysza podróży.~- Niestety, jestem
29  3,  10|            poznawszy już w oficerze towarzysza, nie zmienił wyrazu twarzy.
30  3,  10|        pantaleonu. Pan poseł puścił towarzysza do salonu, a sam na palcach
31  3,  16|     żołnierzy, żeby pomścili śmierć towarzysza i żeby poszli pogrześć jego
32  3,  16|    skrzyżował na piersiach. Zasypał towarzysza gorącą hiszpańską ziemią,
33  3,  17|         chwili rzekł nie patrząc na towarzysza:~- Idę i ja... do pioruna!~