Tom, Rozdzial

501  2,  21|                  Biada mi!~- Oficeram już napoił szampanem do zupełnej
502  2,  21|          dobre rozhukanych.~Miało się już pod świtanie, ale noc jeszcze
503  2,  21|              wyniósł oficera ubranego już w futro. Dociągnął go w
504  2,  21|          paliło się ognisko, i z dala już widać było przy nim szyldwacha
505  2,  21|            wodą bez wioseł po drugiej już stronie wartu wodnego. Rafał
506  2,  21|           piasku podwodnego dobijali. Już przedświt powlekał pędzącą
507  2,  21|            się falą ciemna krew. Oczy już zaszklone bielmem śmierci
508  2,  21|                o który się pytał. Gdy już byli obuci, Rafał kazał
509  2,  21|              do wojska:~Krzysztof był już od dawna spokojny. Szedł
510  2,  21|              ty, bratku, o tym, że my już byliśmy w bitwie! Słyszysz,
511  2,  21|              przytomnie!~- Mówiłem ci już raz, żebyś mię zostawił
512  2,  21|             przydęła. Dym wywalał się już spomiędzy czarnych, oślizgłych
513  2,  21|             miał ku drzwiom.~Ze dworu już wrócił po wyjaśnienie, gdzie
514  2,  22|             Kiedy Krzysztof nadszedł, już go przyjaźnie wołano do
515  2,  22|             siedzi. Woli w mieście. A już najprędzej ku takiemu ślusuje,
516  2,  22|           Gliwicką ulicę patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły
517  2,  22|          wciąż lasem zwartym. Jechali już kilka godzin i miało się
518  2,  22|        parskając chrupały obrok.~Dość już długo trwał ten cichy wypoczynek,
519  2,  22|          karabelę. Gdy się to działo, już we drzwi karczemne łomotano
520  2,  22|         szczekał...~- Poprosisz go?~- Już jak ja go poproszę, to nie
521  2,  22|             prawie uciechy.~Nad samym już wieczorem przypadli do Mysłowic.~
522  2,  22|            przypadli do Mysłowic.~Tam już było bezpiecznie, gdyż w
523  2,  22|               siwym oddaleniu. Słońce już gasło, a poziome jego rzuty
524  2,  22|             znać, że pan kapitan pije już kawę i że za chwilę nadejdzie.
525  2,  22|               kolegę spod oka. Gdy mu już wszystko wytłumaczyli, chwilę
526  2,  22|           Miesiąc trwa ruchawka, a ja już jestem kapitanem i komendantem
527  2,  22|            Przybyli my tutaj, miejsca już pozajmowane; co miejsce
528  2,  22|             choć tego namiestnika, to już szczelnie obsadzone. No,
529  2,  22|            lasy chrząstowskie i precz już samymi lasami aż pod Koniecpol.
530  2,  22|        Siewierza.~- Aleście, koledzy, już, widzę, w potrzebie byli!~-
531  2,  22|               A no, nie chwalęcy się, już my trochę łomotali Niemiaszków.~-
532  2,  22|             to było?~- A no stoimy tu już ze dwa tygodnie w tym Siewierzu
533  2,  22|               Jeden z oficerów, mocno już cięty, aczkolwiek nie od
534  2,  22|              dla jazdy pruskiej, a co już najmilsza dla ucha, to to,
535  2,  22|           wnieść zdrowie, a raczej... Już tedy wolne jest od niecnego
536  2,  22|          czegóż dowcip? Azaliż nie ma już głów na karkach między Sarmaty`?
537  2,  22|               Dopiero o świcie, kiedy już wojsko bezbronne stanęło
538  2,  22|               za zdrowie tych, którzy już proch wąchali pod Tarnowskimi
539  2,  22|            osobliwie zaś tych, którzy już rany ponieśli!~- Niech żyją! -
540  2,  22|               jabłko!~- Słyszeliście? Już jednego Niemiaszka, burmistrza
541  2,  23|          zwłoki o wszystkim stanowił. Już we dwa dni po świętach owa
542  2,  23|              wśród łowickiego błonia. Już przed godziną dziesiątą
543  2,  23|              Około godziny dziesiątej już jazda w sile sześciu tysięcy
544  2,  24|             de facto, tworzono legie. Już poznańska siła wojskowa
545  2,  24|               Warszawy, dokąd przybył już był właśnie sam Cesarz Napoleon
546  2,  24|        najprzedniejszego szyku, który już był chodził w awangardzie
547  2,  24|              pod Radzyminem widać, to już, psia ich mać, w Galicyi,
548  2,  24|              precz w północną stronę! Już się, tam zdrajca brandeburski
549  2,  24|             mocno przytroczyć - to ta już pierwsza rzecz! Równo i
550  2,  24|        Krzysztof Cedro. W Toruniu był już spory zastęp oficerów i
551  2,  24|             do Bydgoszczy. Zastał tam już nie naczelnika siły zbrojnej
552  2,  24|            Krótko to wszystko trwało. Już w pierwszych dniach lutego
553  2,  24|          szedł naprzód. Znajdował się już na wysokim brzegu Wisły,
554  2,  24|        właśnie kwitł Rafał Olbromski.~Już pod Nowem, na brzegu Mątawy,
555  2,  24|         wyniesiono z szeregów.~Runęła już była między wojska wieść
556  2,  24|               Dąbrowskiego w spokoju. Już 18 lutego Prusacy z dużą
557  2,  24|    szabliskiem co się zowie. Nacierał już dwakroć i odrębywał się
558  2,  24|        towarzysze wraz z trębaczem są już na miejscu, odbici z niewoli
559  2,  24|              zaciętością ciągnęła się już sześć godzin. Trzydzieści
560  2,  24|            oczy, panu to samo. Nie ma już teraz dachu nad głową. Idzie
561  2,  24|               książę Sułkowski, ranny już, na czele drugiego batalionu
562  3,  1 |           ćwiczenia gimnastyczne. Ale już po upływie dwu tygodni zaczęły
563  3,  1 |               piechoty. Podchodzącego już do młynka nieprzyjaciel
564  3,  1 |             około Sopoćkiń, w pobliżu już Grodna. Tu z woli cesarza
565  3,  1 |             jako rycerz, który wąchał już proch, ale bardzo z daleka?
566  3,  1 |           wycieczkę po kraju?... I to już niemożliwe.~Widział on już
567  3,  1 |            już niemożliwe.~Widział on już z dala wojnę i wrosła weń,
568  3,  1 |         Prusaków łupać - o jej!"~Pułk już się był rozkwaterował w
569  3,  1 |            się dzień wysoki podniósł, już ułani siadali na koń, żeby
570  3,  1 |          ludzie są takie! Niejednegom już, mówię, napotkał we włoskich
571  3,  1 |           bele kto, paniczu! Tacy, co już padli w krwawym boju twarzą
572  3,  1 |         dopiero znowu] do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na dobre.
573  3,  1 |      Nieskończone aleje topoli, które już nowe na się listki oblekły
574  3,  1 |            bardzo był stary - dobiegł już kresu -liczy na pewno z
575  3,  1 |               Po tylu krajach włóczył już stopy, tyle swą tarczą odparł
576  3,  1 |          tarczą odparł pocisków, tylu już królów przywiódł do nędzy...
577  3,  1 |            spełni swoje...~Oto minęli już seciny rzek, szumny i zgiełkliwy
578  3,  1 |         granicę hiszpańską. Miały tam już być bujne trawy. Krzysztof
579  3,  1 |        rodzinny. Za Saint-Jean de Luz już łańcuchy górskie zabiegały
580  3,  1 |            domostw. Żołnierze zsiedli już byli z koni i niecili ognisko
581  3,  1 |    wynurzające się stamtąd, nie miały już cieniów i barw w sobie złamanych.
582  3,  1 |              i śliskim, a hiszpańskim już Cap du Figuier - z wolna
583  3,  2 |              Saint-Jean Pied-de-Port. Już następnego dnia weszli w
584  3,  2 |           Pampelunie, fortecy zajętej już przez garnizon francuski,
585  3,  2 |            tej strony rzeki za Tudelą już ani śladu drogi.~W tych
586  3,  2 |        plątały dokoła nóg. Ubiegł tak już z dziesięć stajań pola zarosłego
587  3,  2 |              stopami rozłożone zgasło już, przez deszcz zalane. Cedro
588  3,  2 |         pomacał wystające ramię. Było już chłodne.~Jęknął na widok
589  3,  2 |          skoki pomknął w swoją drogę. Już się walił na ziemię mrok
590  3,  2 |               ciszej, jakby na nogach już spalonych. Czuł kiszki wydarte
591  3,  2 |               jak gdyby stado ludzkie już go dopędzało. Krzyk wydzierał
592  3,  2 |            zboczenia. Kilkakroć wlazł już to na prawą, to na lewą.
593  3,  2 |            stopniach z szelestem. Był już spocony, zdyszany od ciężaru
594  3,  2 |         milczenie.~Krzysztof wypoczął już i nabrał tchu. Ruszył ku
595  3,  2 |               śpiewem. Jedni chrapali już, leżąc pokotem na kościelnych
596  3,  2 |     niewymownej radości. Nie grozi mu już napaść z tyłu i straszliwa
597  3,  2 |           naczynia z drewna, bardziej już przez swą starość symbole
598  3,  2 |  zaznajomiliśmy z grzecznością. Teraz już jest grzeczny i sfrancuziały
599  3,  2 |             stopy - wszystko to dawno już było start podeszwami i
600  3,  2 |              i wskazywać z jękiem, że już nic a nic nie ma, że jego
601  3,  2 |           tamtym kierunku, ale ujrzał już tylko plecy i pięty proboszcza.
602  3,  2 |              z rąk żołnierza w kapie. Już Krzysztof zbliżył się do
603  3,  3 |          dolinę tej rzeki, nie zaznał już jednej chwili spokoju. Brał
604  3,  3 |            Lamberto w Molviedro. Stąd już nie było trzech wiorst do
605  3,  3 |           była zatraceniem. Zapomniał już był Krzysztof liczby starć,
606  3,  3 |          Maćka Borkowica. Zobojętniał już na przykrości tego zawodu.
607  3,  3 |              pułk lansjerski tratował już wielekroć tłumy. Nieraz
608  3,  3 |               wielekroć tłumy. Nieraz już Krzysztof prał w falach
609  3,  3 |              aragońskiej krwi. Nieraz już wpław przebył płytkie, letnie
610  3,  3 |         wyprawach sześciotygodniowych już wielekroć okrążył starą
611  3,  3 |            upór stalowy. Rozumieli to już, że mają przed sobą nie
612  3,  3 |             pracował tam i Cedru. Gdy już 2 dobrą godzinę norii ogromne
613  3,  3 |               Cha, cha! Cedro! Nie ma już, bracie, Krzysztofa Cedry.
614  3,  3 |         Engracii wówczas dopiero, gdy już nie zawierały w sobie żywego
615  3,  3 |          wymordować pierwsze szeregi, już ta barykada była roztrzęsiona
616  3,  3 |     błyskawicami naokół, badając, czy już wszyscy towarzysze obezwładnieni.
617  3,  3 |              tych jego kroków. Znikła już, a on ją jeszcze widział
618  3,  3 |     strasznymi oczyma. Milczeli.~- To już chyba chodźmy... - rzekł
619  3,  3 |               zawitki, odwalać graty. Już mieli oderwać żelazną sztabę
620  3,  3 |           między dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść. Za nami
621  3,  3 |          prawie nie dostrzegając. Był już obojętny na barwę krwi,
622  3,  3 |          teraz tylko pięciu. Ładunków już nie mieli. Na podwórze wchodzili
623  3,  3 |               trupach, gratach, razem już ze zdobywcami. Pieśń koło
624  3,  3 |             ulicy Engracia, gdzie się już zaczynał biały od słońca,
625  3,  3 |         stanowił mieszkanie zakonnic, już te miejsca były zupełnie
626  3,  3 |             się do cel, były zupełnie już puste. Panowała tam ciemność
627  3,  3 |    uroczystość! Oh, c'est triste...~- Już bardzo dawno nie spałem.~-
628  3,  3 |      uśmiechem na ustach.~- Przeżyłem już wiele szturmów forsownych,
629  3,  3 |              ochotnym sercem...~Cedro już prawie spał, ramieniem wsparty
630  3,  3 |           czarną lawą zastygła.~Ciało już było zimnym truchłem, nogi
631  3,  3 |          zimnym truchłem, nogi i ręce już zesztywniały, ale twarz
632  3,  3 |                Zupełnie jak Zaragoza: już zdobyta, już wzięta, już
633  3,  3 |            jak Zaragoza: już zdobyta, już wzięta, już na niej łyka. "
634  3,  3 |              już zdobyta, już wzięta, już na niej łyka. "Teraz cię,
635  3,  3 |               jeździec, blondyn - ale już nie był pewny, czy rzeczywiście
636  3,  3 |             co zamknął powieki, kiedy już zaczęto burzyć we drzwi,
637  3,  3 |          rannych. Dopadli piętra. Tam już na nich z długiego korytarza
638  3,  3 |         prężyła do ciosu. Ale oprawca już się nie dał zdusić. Krwawa
639  3,  3 |         fontannę u drzwi wejściowych, już inny zajął uwagę idących
640  3,  3 |               Calle del Cosso. Z dala już widać było, że to miejsce
641  3,  3 |              Hiszpanów - nie zwracali już uwagi. Byli pewni, że wcześniej
642  3,  3 |               zanim stanął na nogach, już zmienił projekt. Czuł, że
643  3,  3 |          zawias...~Krzysztof nie mógł już teraz przypomnieć sobie
644  3,  3 |               wyrwana z zawias. Dawno już spłonęła w ogniu ulicznym.
645  3,  3 |               i ta kobieta nie należy już do świata żywych. Tylko
646  3,  3 |           Pierwszy brzask przerzedzał już ciemność. Widać było występujące
647  3,  4 |          wszystkogrające nie zabrzmią już! Skonała na zawsze melodia
648  3,  4 |               mi pić, dajże mi pić... Już my dzisiaj z tego strasznego
649  3,  4 |               gdzie to my jesteśmy? - Już my minęli miasto.~- A jak
650  3,  4 |             Boga świętego!... Przecie już tydzień czasu jedziemy od
651  3,  4 |              jedziemy od Burviedro.~- Już tydzień...~- Nic to nie
652  3,  4 |                Z Guadalaxara jedziemy już całe popołudnie i całą noc
653  3,  4 |           wwiadywał w pożądanie, żeby już spocząć na zawsze. Byle
654  3,  4 |           wszystko zrozumiał.~- Teraz już wiesz, Szczepanku - mamrotał
655  3,  4 |               w utrapieniu za tym, co już w duszy jego uschło, skruszyło
656  3,  4 |              barłog. Ale nie krzyknął już, tylko te wyrazy wyjęczał
657  3,  5 |             pułkownik Konopka? Gdzie! Już we Francji nasz pan pułkownik.~-
658  3,  5 |              kwatera pana Hupeta. Był już zmierzch, kiedy gromada
659  3,  5 |           porobił, że cały pułk drugi już tydzień smakuje i nie może
660  3,  5 |             pytaj...~- Myślisz, że to już wszystko! Pełne ma chlewy
661  3,  5 |               krynice łez gorzkich.~ ~Już pod armatą ziemia przyklęka,~
662  3,  5 |              armatą ziemia przyklęka,~Już Ukraina pod Turkiem stęka,~
663  3,  5 |            Ukraina pod Turkiem stęka,~Już braniec spętany, już brzęka
664  3,  5 |           stęka,~Już braniec spętany, już brzęka kajdany, ~A ty śpisz!~ ~
665  3,  5 |         jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł - jadę!~- My z tobą! -
666  3,  5 |           siodle przed domem, płonęły już smolne pochodnie, oficerom
667  3,  6 |              w stronę Komorowa, stały już w błękitnym przestworzu.~
668  3,  6 |              w błękitnym przestworzu.~Już świeża trawka puszczała
669  3,  6 |              schorzałe i opuchłe, ale już i na nich żółtawe bazie
670  3,  6 |              miłego, jakowąś dawną, a już, widziało się, na zawsze
671  3,  6 |          niego, nie bój się...~Ziemia już na tych przypiaskowych góreczkach
672  3,  6 |               nagimi spłachciami, ale już ozime żyta płonęły gdzieniegdzie
673  3,  6 |               dawali baczenie.~Słońce już wyszło i nagi las tak jakby
674  3,  6 |              szczekały bez końca, gdy już oddział dawno w lesie utonął.~
675  3,  6 |       zasięgną, życie się rodzi. Tyle już lat to samo życie się rodzi...
676  3,  6 |              życie się rodzi... Tylko już Piotr nie wróci.~Już go
677  3,  6 |            Tylko już Piotr nie wróci.~Już go nie ma. Stał się oto
678  3,  6 |             szczyptą popiołu. Kość ta już jedna z niego nie została.
679  3,  6 |           zwija i ściska w sobie, ale już ani jednej łzy wydać nie
680  3,  6 |               widoczne koleiny suchej już drogi, gdy raptem usłyszał
681  3,  6 |               Na niektórych piana się już zamydliła. - Baczność -
682  3,  6 |         marzył jeszcze:~U nas się tam już zazieleniły niwy. Rankiem
683  3,  6 |             ciężką rękę, ale nie mógł już zadać ciosu. Mrówki; mrowisko
684  3,  6 |              setek niewolnika. ~Rafał już tego sukcesu nie widział.
685  3,  6 |           rękach i nogach ogień.~Było już nieco po południu, kiedy
686  3,  6 |         tamtego imienia nie przerażał już duszy. Melodyjne sylaby,
687  3,  6 |              modre źrenice... Ale nic już nie ujrzą, nic a nic.~Co
688  3,  6 |     dobrotliwą mądrością życie. - Tyś już jest popiół, nie tylko jako
689  3,  6 |             od znajomych, którymi się już nacieszył do woli. Przeszedł
690  3,  6 |       znieważające. Ranny widział był już nieraz tę głowę z nosem
691  3,  6 |            pugilaresu.~Rafał nie mógł już myśleć o spaniu. Miał przed
692  3,  6 |             Godność wasana? - mruknął już przez sen.~Rafał wymienił
693  3,  6 |            Rafał sądził, że przybysze już się oddalili, drzwi do pierwszego
694  3,  6 |        okrągłą i jeszcze piękną, choć już rozlaną i w policzkach obwisłą.
695  3,  6 |  Dziewiećdziesiąt cztery dział wyszło już z Nadarzyna. To znaczy:
696  3,  6 |                Co mówisz?~- No, teraz już iść za późno. Trzeba było
697  3,  6 |       Czerwonej Karczmy. Teraz nie ma już o czym...~- Tylem zyskał;
698  3,  6 |            Sadkowicach, w Białej...~- Już teraz za Kawkę się nie wydalimy,
699  3,  6 |           kościołem raszyńskim panują już nad groblą i mogą bić w
700  3,  6 |             domostwa żydowskie, skoro już tu koniecznie bronić się
701  3,  6 |               się również ku wyjściu. Już we drzwiach stojąc zwrócił
702  3,  6 |            pod jedną kołdrą.~- Jestem już zdrów, a nie wiem, gdzie
703  3,  6 |            ubiję!~- Generale, nie dam już spać ani chwili. Dnieje!~
704  3,  6 |       kruszynkę snu! U kaduka! Ja się już nigdy w życiu porządnie
705  3,  6 |         towarzyszył mu z boku.~Z dala już, na gościńcu i w obrębie
706  3,  6 |            patrzał w głąb batalionów.~Już zorza ze słońca, wstającego
707  3,  6 |        głębiami. Mnóstwo z nich wiatr już obił, wicher obdarł, a granatowa
708  3,  6 |               nie wypędzi gadziny, to już straci na zawsze. Za cztery
709  3,  6 |               snopki.~Kiedy wypędzono już sprzężaj i gadzinę, wyniesiono
710  3,  6 |              drodze ku Piasecznu. Był już dzień jasny, kiedy szlochający
711  3,  6 |              odkryły lechy ugracowane już i zasiane w ogródkach. Rafał
712  3,  6 |       Sokolnicki tymczasem rozmieścił już był swe siły. W lesie olszowym,
713  3,  6 |             południowy wsi z pola był już nieco oszańcowany, Sokolnicki
714  3,  6 |               umocnienia wioski.~Było już popołudnie, kiedy przygotowania
715  3,  6 |         przypiaskowy. Rola nie lgnęła już, lecz nawet z lekka pyliła.
716  3,  6 |             bardziej jawnymi. Widział już dokładnie płonące linią
717  3,  6 |             Dym z Raszyna wywalał się już nad jasne wody stawu i ciężkim
718  3,  6 |           mości ułanie? Skończyła się już twoja rola...~Pomimo straszliwego
719  3,  6 |        niesłychanego podniecenia, ale już nie drżał tak całym ciałem
720  3,  6 |             grobli stawu, swarząc się już między sobą. Kiedy wydostał
721  3,  6 |              nieustanny grad kul. Ale już z trzech stron, od Puchał,
722  3,  6 |               głębokim szykiem.~Rwano już deski rękoma, rujnowano
723  3,  6 |               raszyńską.~Stamtąd same już konie pociągnęły dalej działa.
724  3,  6 |      nieprzyjaciel błota nie przebył.~Już się wczesny, wiosenny wieczór
725  3,  6 |              falenckiej olszynie.~Noc już była głęboką, gdy Rafał
726  3,  7 |               Rafał nadszedł, gwardia już była wstała, przebudzona
727  3,  7 |     zdziwieniem dowiedział się, że to już popołudnie. Mówiono w szeregach
728  3,  7 |          Prawdaż to, o mocny Boże, że już jej nie ma?... Serce tłukło
729  3,  7 |          Piaseczna. Gdy szpitale były już przepełnione, mieszkańcy
730  3,  7 |             nazajutrz rano. Okna były już półuchylone. Stary Andrzej
731  3,  7 |      wprawdzie jeszcze ból głowy, ale już ani śladu wczorajszego ucisku.
732  3,  7 |             swego miejsca:~- Nie pora już na to, co tak ordynarnie
733  3,  7 |          ustąpienie!~- Leż spokojnie. Już wojska nasze idą na Pragę.~-
734  3,  7 |         generał Sokolnicki?~- Poszedł już na Pragę.~- Czy Austriacy
735  3,  7 |             Pragę.~- Czy Austriacy są już w mieście?~- Nie, jeszcze
736  3,  8 |               pozamykane okiennicami. Już most na pontonach naprzeciwko
737  3,  8 |               żołnierzy. Nie było tam już miejsca dla niego, gdyż
738  3,  8 |          rzekł z cicha do Rafała - że już więcej nie zobaczę tego
739  3,  8 |            prost Targówka. Ale nie ma już czasu. Śpieszmy się!~Wielkimi
740  3,  8 |         niecierpliwie wichrzyła i tak już nastroszone włosy. Sapał,
741  3,  8 |             mruczał do siebie:~- Aha, już wiem... Zestarzeliśmy się,
742  3,  8 |               w tropy Dyherrna.~- Jam już wszystko powiedział. Teraz
743  3,  8 |               tymi starymi oczyma, co już nie na jedno patrzały...
744  3,  8 |             dopiero z ramienia. Takim już warchoł. Na tym mi życie
745  3,  9 |           siał bez przerwy na zieloną już nizinę Wisły. Sosnowe lasy
746  3,  9 |             nadwiślańskich. Stanąwszy już nad rzeką w pobliżu jej
747  3,  9 |            Małe, która leży po tamtej już stronie, a więc w ówczesnej
748  3,  9 |            strony rzeki zieleniły się już pędy wierzbowe i pastuch
749  3,  9 |              tytułu, że stare wierzby już zielenieją, że się włamano
750  3,  9 |            Łęgi nadwiślańskie, okryte już runią wiosenną, cudowny
751  3,  9 |        Pobłyskuje promień w cieniu.~ ~Już zasłona spada z góry,~Niebo
752  3,  9 |               rozkopanych (ech, gdzie już tkwiły czarne listki rozsady.
753  3,  9 |          zupełnie jak mgły nocne. Ani już śladu dawnych, czynnych
754  3,  9 |             kwatery.~Za chwilę wołano już do generała. Rafał wsunął
755  3,  9 |              raport Turny, goniec był już gotów. Generał wyszedł do
756  3,  9 |           śniady brzask rozniecał się już nad lasami. Z obozu słychać
757  3,  9 |          dowództwem Kazimierza Turny, już poprzedniego dnia szeroką
758  3,  9 |         chacie do wieczerzy, a wojsko już ją spożywało, kiedy od wart
759  3,  9 |              nie postawił na ziemi, a już pytał:~- Czy zaczynamy?~-
760  3,  9 |        powiezie raport do Góry. Wtedy już wiedziałem, że mostu całego
761  3,  9 |              Olbromski rozpoznawał go już od dawna na tle bardzo słabej
762  3,  9 |            przez wieś Ostrówek stanął już pod kątem narożnikowym szańca.~-
763  3,  9 |       bataliony Sierawskiego walczyły już w głębi szańca. Austriacy
764  3,  10|              Dalekie krajobrazy leśne już niebieściały pod pogodę,
765  3,  10|              postrzegę, żem widziany,~Już się na bok wzrok twój toczy~
766  3,  10|            spode łba. Nawet poznawszy już w oficerze towarzysza, nie
767  3,  10|               Teraz poczuł, jak innym już jest człowiekiem, jak się
768  3,  10|             listek jeden, a potem nic już, ani słowa. Przysłali tu
769  3,  10|         uczuciach minionych. Ujechali już kilkaset kroków tą aleją
770  3,  10|             dla księcia i jego świty, już się był skończył. Wódz z
771  3,  10|                bardzo rozległy; wiatr już po nim ciemne smugi przeganiał,
772  3,  10|             których gałęzie gięły się już od owocowych zawiązków,
773  3,  10|              w życiu człowieka, że go już żadna nie nęci.~- Tyś to
774  3,  10|       Straciłem wiadomość rzeczy. Nic już teraz nie wiem... Nic nie
775  3,  11|            konia i na piechotę zdążać już to ku baszcie nad Rybitwami,
776  3,  11|             ku baszcie nad Rybitwami, już ku posterunkom umocnionym
777  3,  11|             Rafał wybiegł z domostwa, już dach je okrywający stał
778  3,  11|                 w ziemię wrosłe. Cała już połać na wzgórzu wraz z
779  3,  11|         podziemne miasto trwogi.~Była już blisko pierwsza po północy,
780  3,  11|              podporucznika Tykla. Ale już jeden z granatników został
781  3,  11|           spitych gorzałką, kilkakroć już dopadały tego ostatniego
782  3,  11|        zlecenie książęce.~Ale generał już go nie słuchał. Cały był
783  3,  11|         miejsce wskazane Rafał zastał już wśród obrońców zamieszanie.
784  3,  11|           ukryta za nasypem, biła się już z napastnikami na bagnety.
785  3,  11|       Żołnierze austriaccy wdarli się już nań masą, postrącali puste
786  3,  11|           spracowani żołnierze nie są już zdolni dotrzymywać placu,
787  3,  11|             Michcikiem na dno wąwozu. Już w ten wąwóz z obwodu murów
788  3,  11|            miał chwilę samowiedzy, że już raz spełniał coś podobnego,
789  3,  11|             murów świętego Jakuba, że już jest w baterii "numer czwarty",
790  3,  11|     rozstrzelany, jeśli nie ujdziesz. Już cię szukają... Umykaj!~Rafał
791  3,  11|              śnie między domy spalone już do przyciesi, między stosy
792  3,  12|           przez Krakowską bramę. Dość już było światła, żeby Rafał
793  3,  12|              szczytach drzew wyjadają już pracowicie od wczesnego
794  3,  12|          pniach grusz, których owoce: już ciągną gałęzie ku ziemi.
795  3,  12|     siostrzyc-wierzb, na dziedziniec. Już w ganku siedział na drewnianym
796  3,  12|             przezornej rejterady. Ale już było za późno. Zstępował
797  3,  12|         uniesienia na widok Rafała, a już w zdumieniu słuchali wieści,
798  3,  12|             do siebie te wargi, że to już dawno słyszała, że wie doskonale...~
799  3,  12|             Przepinaj siodło... Żywo! już ich widać...~Michcik okiełznał
800  3,  13|           kamienie, co od zwietrzenia już to stały się czarne i okryte
801  3,  13|               okryte rdzą jak żelazo, już zlasowane, powlekły się
802  3,  13|               i wynieść na dwór. Trup już był ostygł. W ręce ściskał
803  3,  13|               do dworu przyleciał, to już szły na niego ze siablami.
804  3,  13|               siablami. Pan wielmożny już wtedy w swoją najgorszą
805  3,  13|            nie mogły podkurzyć... Jak już pan nie zipał, powywłóczyli
806  3,  14|         Najbliższym celem marszu była już Saragossa. Wyglądał jej
807  3,  14|             drugiego szeregu:~- Widać już, widać tamtę juchę.~- Doprawdy?
808  3,  14|               jednego ubędzie, tam ci już dziura na zawsze. Czymże
809  3,  14|              Sprawiedliwie! Nieraz ja już trupy ich rewidował na placu.~
810  3,  14|               były oczywiste Żydy, bo już snadź za ojców wychrzczone.
811  3,  14|          pustych niegdyś domach widać już było mieszkańców. Za klasztorem
812  3,  14|         strony rzeki szarzały liście. Już przed zamczyskiem Inkwizycji
813  3,  14|           niezmierne prace teraz były już puste i porzucone. Gdzieniegdzie
814  3,  14|        powiedziawszy sobie, że nic tu już nie ma. Spadła nań zupełna,
815  3,  15|           Trzeciego dnia znaleźli się już w bezdrożach górskich około
816  3,  15|            przed wiekami morysków tak już pokryte bluszczami i trawą,
817  3,  15|               dwu, trzech "sposobach" już było wiadomo, czy należy
818  3,  15|             przybyszów. Ale za chwilę już postawa i brzmienie głosu
819  3,  15|              twarzą do słuchacza - ja już nie mogę wytrzymać!~- Czego?~-
820  3,  15|           zginienie, żeby raz nie być już podłym ludzkim pachołkiem...
821  3,  15|     pachołkiem... To mię omija! Teraz już dłużej nie mogę!~- Czy kapitan
822  3,  15|            Wyganowski rozmawiał z nim już głosem tak ostrym, nieubłaganym
823  3,  15|            dziecko. Ale za chwilę był już sobą.~- Żartujesz, braciszku!
824  3,  15|             Konie wytchną...~Mówił to już prawie we śnie pogrążony,
825  3,  15|           potrafi. Wszedł Wyganowski. Już we drzwiach mówił:~- No,
826  3,  15|            lustrację zamku i zastałem już wszystkich przy butlach.
827  3,  15|               sobą i Panem Bogiem. Ja już nie chcę. Ja idę.~Po chwili
828  3,  15|          jakie srebrniki. Bom widział już takich między nimi, co się
829  3,  15|               wywiedzie i mnie. Ma on już dla nas obudwu przygotowane
830  3,  16|                     Dymisja~Kilka dni już Krzysztof oczekiwał w Tortozie
831  3,  16|            stały nagie, spękane góry. Już się upał sierpniowego dnia
832  3,  16|     szarozielonych z brzękiem krążyły już nad zwłokami, wpijały się
833  3,  16|           krew rany. Słońce płomienne już wydobywać zaczęło z trupa
834  3,  16|              jego nagi trup. Wołał:~- Już go słońce żre, żołnierze,
835  3,  16|             go słońce żre, żołnierze, już go porwało w pazury. Leży
836  3,  16|              płonie od żaru. Krew się już wzdyma i skórę rozsadza.
837  3,  16|            oddaj. I dół mu sam wykop. Już on nie żołnierz i nie towarzysz.
838  3,  17|           pańszczyzny nie podtrzymają już teraz najmizerniejszego
839  3,  17|            raz wkroczył w te góry, to już i został.~W tym czasie do
840  3,  17|               W rok po osiedleniu się już Rafał wzniósł stodoły o
841  3,  17|       Bodzentynie stolarz dopasowywał już okna i drzwi. Przez całe
842  3,  17|        słychać było łoskot siekier, a już w lipcu zrąb dworu z wiązaniem
843  3,  17|           dotąd za pastwisko. Wyrosły już na dawnych porębach nowe
844  3,  17|              przed oczyma. Nie będzie już starego lasu! Już po poziomki,
845  3,  17|              będzie już starego lasu! Już po poziomki, po czarną jagodę,
846  3,  17|               wałęsały się przez pola już przetrzebione i niosły woń
847  3,  17|              przyłożył szkła do oczu. Już teraz Olbromski nie wątpił.
848  3,  17|            domu.~- A dawnoś wrócił?~- Już w marcu pułk nasz przelazł
849  3,  17|           bracie, czy o drogę pytasz? Już w końcu czerwca nasz piąty
850  3,  17|               Idę i ja... do pioruna!~Już dom był blisko. Ledwie wysiedli,