Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |       Minosów i Radamantesów, a nade wszystko... pedelów. Nowy
 2  1,  3 |       smaganie upokorzenia.~Ale nade wszystko, nad przewidywane
 3  1,  5 |      zgiętych do samej ziemi... Nade wszystkim wszakże panował
 4  1,  8 |       czasami trochę szaleję, a nade wszystko nudzę się... Często
 5  1,  8 |  otwieraniem szafy i kuferka, a nade wszystko rozpatrywaniem
 6  1,  9 |       które coś dźwigają...~Ale nade wszystko - była potęga w
 7  1,  9 |    zwieszało się całym kadłubem nade drogą, a korona jego, bogata
 8  1,  10| gotyckim i oknem jak w kaplicy. Nade drzwiami stało w niszy popiersie
 9  1,  10|      niewyraźnie potwierdził.~- Nade wszystko nie należy nic
10  1,  14|   wylana. O, nie! Kocham wojnę! Nade wszystko! Ja się jej nauczę
11  1,  16|        błotne, zwane płonymi, a nade wszystko rosły "jaskółki":
12  1,  17|         wyszarpujące z czoła, a nade wszystko niechęć śmiertelna
13  1,  17|        i krzyki zemsty.~Dopiero nade dniem wycieczka była odepchnięta
14  2,  2 |     oczyma dzieła św. Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie
15  2,  4 |     oczyma dzieła św. Bernarda, nade wszystko jedno z nich, mianowicie
16  2,  5 |      sercem!~Jeśliś jest wyższy nade mnie, to tobą za to właśnie 
17  2,  5 |     władzy strasznej i słodkiej nade mną, nad moją duszą i ciałem,
18  2,  6 |         nabitą kulami broń, ale nade wszystko ty jeden masz serce
19  2,  7 |          dobre dusze dziecięce.~Nade wszystko jednak kochali
20  2,  9 |       grozicie mi i mścicie się nade mną w straszliwej mojej
21  2,  9 |       na ziemi... Zmiłujcie się nade mną, góry skaliste! zmiłujcie
22  2,  9 |         skaliste! zmiłujcie się nade mną, drzewa czarne i ostre!
23  2,  9 |      czarne i ostre! zmiłuj się nade mną, wodo cudowna, wodo
24  2,  9 |         potęgę.~Tak noc minęła. Nade dniem zaczęły wstawać z
25  2,  13|        wśród ożywionej rozmowy. Nade wszystko gdy pochylała się
26  2,  17|      trupami zaściełały pole, a nade wszystko straszliwa "ciotucha" -
27  2,  20|      unosił w głębi siebie. Ale nade wszystko czarował go naturalny
28  2,  21|      Pani, pani... Kochałem cię nade wszystko w życiu moim. Dlatego...
29  2,  21|        teraz będzie? Zlituj się nade mną! Cóż ja teraz z nim
30  3,  3 |    teatr, urzędy municypalne, a nade wszystko sąd i mieszkanie
31  3,  6 |      Deszcz lał przez całą noc. Nade dniem dopiero ustał. Obwisłe
32  3,  6 |    zbłoceni, zgrzani, brudni, a nade wszystko zgłodniali. Dano
33  3,  7 |     miejskiej, Rafał ocknął się nade dniem. Szopa stała z dala