Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        fajkę kurzył. Jak wyszli z lasu, są ta połanki wykarczowane,
 2  1,  1 |           pod zimę, kiej słonie z lasu wychodzi. Zda im się pojrzeć
 3  1,  1 |          stole...~- Ale też za to lasu ani odrobiny.~- Co wam po
 4  1,  5 |      Podjeżdżał tedy do wielkiego lasu, a z takiej strony, że wcale
 5  1,  5 |      poszła w przestwór, precz od lasu, za wiatrem, co pary w piersiach.
 6  1,  6 |           dobrze. Wchodzi do tego lasu i patrzy: stoi dziad staruszek,
 7  1,  6 |     dukata. A jak już wychodził z lasu, tak znowu zobaczył dziada.
 8  1,  7 |      bagnista droga szła brzegiem lasu. Konie wlokły się noga za
 9  1,  7 |    wieczny!~Na pograniczu cichego lasu i łąk od wilgoci, łąk od
10  1,  7 |           Słońce wnikało do głębi lasu i promienie jego przelewały
11  1,  7 |        obłoczki wiosenne. W głębi lasu drzewa się przerzedzały
12  1,  11|          prowadziła do brzozowego lasu. Rafał począł smagać swego
13  1,  11|   posuwając się naprzód wybrnął z lasu, zobaczył całe towarzystwo
14  2,  12|      skrzydła rozległe szerokiego lasu. Padał zmierzch, kiedy bryczka
15  2,  22|           i galopem prawie dopadł lasu. Dopiero gdy wjechali w
16  2,  22|         jednego razu wyjeżdżamy z lasu: rzeka okropna przed nami!
17  2,  24|       Dragoneria pruska wypadła z lasu i obces, zwartym szykiem,
18  3,  1 |            z chwałą, a pod osłoną lasu i kilkudziesięciu piechurów
19  3,  4 |         dzisiaj z tego strasznego lasu nie wyjedziemy... Święty
20  3,  6 |          gościniec widzisz, jak z lasu idzie do Nadarzyna?~- Widzę,
21  3,  6 |        gajów. Od strony wielkiego lasu zwanego Dębakiem, przez
22  3,  6 |        gościńca, kiedy w kierunku lasu wysunęła się równa, szeroka
23  3,  6 |     huzarów od dawna wypadł był z lasu drugi pułk ułanów, pod komendą
24  3,  6 |        jeńców i rannych w poprzek lasu, wprost do placówek pod
25  3,  6 | zmniejszony półszwadron wyszedł z lasu. Uszykował się na roli i
26  3,  6 |          południu, kiedy wyszli z lasu i skierowali się na Sękocin.
27  3,  6 |        pierwszej linii, broniącej lasu z pola, od strony Nadarzyna
28  3,  6 |           i wypartych z olszowego lasu. Bataliony te wciąż szarpały
29  3,  9 |        alarmującego. Wyszedłszy z lasu na piaski wyniesione ponad
30  3,  10|        przyjacielu, patrzaj no! Z lasu wszystkimi, zda się, jego
31  3,  13|          wylecieli na gościniec z lasu Łysicy na pierwsze wzgórze.
32  3,  14|        owsianych, szum tamecznego lasu i plusk cichy tamtejszej
33  3,  17|            Nie będzie już starego lasu! Już po poziomki, po czarną