Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     człowiek zabił... Rany!~- Ty, żebyś go i z krzyżem spotkał,
 2  1,  1 |       dzika w głębokich śniegach. Żebyś waszmość widział ten: obraz!
 3  1,  4 |          Jegomość tatuńcio kazał, żebyś z nami siadł do kościoła...~
 4  1,  5 |          w ucho za to "nie wiem", żebyś zaraz zmądrzał!~"...iż nie
 5  1,  7 |        tak dawno u was nie byłem, żebyś nie myślał źle o moich sentymentach
 6  1,  8 |         książę?~- Po to, u licha, żebyś nie płakał nad rozwiązaniem
 7  1,  14|           żabota - nie chciałbym, żebyś mię źle zrozumiał. Straciłem
 8  1,  16|         go sto razy widziała, ale żebyś więcej o nim opowiedział!~-
 9  1,  16|         masz mię co straszyć. - A żebyś wiedziała, że nie zobaczysz!~-
10  1,  16|         albo tam o co. Ale teraz! Żebyś ty wiedziała, jacy oni są...~-
11  2,  1 |              To nic! Chodzi o to, żebyś umiał w razie potrzeby napisać.
12  2,  1 |           ci to zaraz, gdyż chcę, żebyś od pierwszej chwili przyzwyczaił
13  2,  1 |        wiem o niczym...~- Trzeba, żebyś wiedział, skoro jesteś między
14  2,  2 |      Chciałem cię właśnie prosić, żebyś mi wytłumaczył ten oto ustęp
15  2,  5 |      gardzę po stokroć!~Nie chcę, żebyś miał prawo do jednego palca
16  2,  10|      dobrze, dobrze... Słuchaj! A żebyś tak spróbował wydać kryjówki
17  2,  12|  wyrozumieć, gdzie to być może.~- Żebyś wiedział! Człowiek się setnie
18  2,  14|    wiadomo. Aj, Nekando, Nekando! żebyś ty wiedział...~- Do diaska!...
19  2,  14|         diaska!... Cóż takiego?~- Żebyś ty wiedział, jak ja jestem
20  2,  14|            ale wyznaję jak bratu, żebyś wiedział. Palce nieraz do
21  2,  14|          za mnie się skończy!~- A żebyś waszmość wiedział, że szydząc
22  2,  17|      drodze przemień się w kruka, żebyś nas przecie całych pozżerał!"
23  2,  17|          stołach i tną człowieka. Żebyś umierał ze strudzenia po
24  2,  21|           powinnam była pozwolić, żebyś waćpan jedną godzinę przebywał
25  2,  21|           puste ciemniki tęsknić, żebyś raz jeszcze spróbował napaść
26  2,  21| przytomnie!~- Mówiłem ci już raz, żebyś mię zostawił w spokoju.~-
27  2,  22|       tutaj zostać. Byłbym w tym, żebyś miał stopień oficerski od
28  2,  22|        obowiązkiem to jest twoim, żebyś się nam wystarał o drugi
29  2,  24|               Nie pomoże mu nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci
30  3,  3 |          drugi raz - puść ją!~- A żebyś wiedział, ty czapo, że nie
31  3,  3 |         ty czapo, że nie puszczę! Żebyś wiedział! "Bracie, zaklinam
32  3,  3 |              zawołał Cedro.~- No, żebyś tylko drugi raz nie komenderował...~-