Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         i łaskawi sąsiedzi, Bóg widzi, jako się rzekło...~Rafał
 2  1,  5 |       Rafał zadygotał.~Jakże on widzi te pola? Jakże widzi tarniny
 3  1,  5 |         on widzi te pola? Jakże widzi tarniny krzak zadęty, którego
 4  1,  7 |      było. Ulegał złudzeniu, że widzi siebie idącego z Heleną
 5  1,  8 | dojrzalszym namyśle, a mnie się widzi, że wciąż krzywo myślisz.~-
 6  1,  8 |        może zmarły brat jeszcze widzi ziemię i wodę. Może słyszy
 7  1,  10|        A ja. Cóż się wasanu nie widzi? Ja, Chłuka z Polińca. Tak
 8  1,  10|         mu poznać, że ledwie go widzi. Wstał niezgrabnym ruchem,
 9  1,  16|      albo komu? Tu mię nikt nie widzi, a tam zaraz która z dziewek
10  2,  2 |        swymi ma plemię ludzkie. Widzi całe jego dzieje i wszystek
11  2,  2 |       wiekuiście zdeptany duch. Widzi, że wszystko, co jest, jest
12  2,  2 |      odrodzenia rodu ludzkiego. Widzi na brzegu morskich zalewisk
13  2,  2 |          na pagórki wieczności. Widzi z pieczary swej Fortunatus
14  2,  5 | brylantowe. Zdawało się oku, że widzi ich bryły i ostre kanty.
15  2,  9 |        go ludzie. Nareszcie ich widzi! Porwał za sztylet, ale
16  2,  11|        osobliwego złudzenia, że widzi jasną, niewinną, zawstydzoną
17  2,  13|     śledziła Rafała.~- Czy papa widzi, co za koafiura! - mówiła
18  2,  20|     hordy... Żołnierz żołnierza widzi, niemal ręką dotyka. Ognie
19  2,  20|   skutecznych środków. Ta sama. Widzi i nie widzi, słucha i nie
20  2,  20|   środków. Ta sama. Widzi i nie widzi, słucha i nie słucha, wie
21  2,  22|      bokiem rzekł:~- Tak mi się widzi, że pewno wolą nie spotykać
22  3,  1 |         Karloman szuka Rolanda, widzi na łące kwiatów kielichy,
23  3,  3 |         pewny, czy rzeczywiście widzi tego człowieka, czy to może
24  3,  3 |         pewny, czy rzeczywiście widzi przed sobą kapitana, czy
25  3,  6 |    teraz ku niemu, jak nikt nie widzi, i gadałby mu w mogiłę ojcowską
26  3,  6 |  rannych z fortu wynoszą. Rafał widzi jeszcze twarz bladą; masę
27  3,  6 |        myśląc wcale o tym, kogo widzi. Baczył tylko na to, żeby
28  3,  13|      wszystkie zbrodnie ludzkie widzi jak na dłoni. Ale milczy,
29  3,  13|     milczy, milczy aż do grobu. Widzi oto w tej chwili człowieka,
30  3,  13|       sukience kielicha rzucił, widzi go jasno przed sobą, ale
31  3,  14|    szeptem:~- Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.~-
32  3,  18|   Podniósł oczy. Patrzy w pułk. Widzi każdą twarz, przechodzi