Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | niespokojnie z potrąconych gałęzi.~Ujrzawszy, że znowu jest sam na tym
 2  1,  2 |       której stał właśnie, z nagła ujrzawszy poczwarę, krzyknęła, rzuciła
 3  1,  5 |          niego i runął nań z boku.~Ujrzawszy półnagie widmo; od stóp
 4  1,  7 |           nic nie zyska, a jednak, ujrzawszy siniejące w dali na horyzoncie
 5  1,  8 |        dziegciem albo i bez butów, ujrzawszy nas jadących poczęli coś
 6  1,  14|   mężczyzna w uniformie wojskowym. Ujrzawszy wchodzącego wstał i czekał
 7  1,  16|     zarumieniła się, sczerwieniała ujrzawszy brata. Ona, praktyczna gospodyni,
 8  2,  1 |             Kto śmie?~A po chwili, ujrzawszy Jarzymskiego, miotał weń
 9  2,  1 |          która do reszty zgłupiała ujrzawszy boleść wyrytą na twym obliczu.~-
10  2,  2 |       twarz każdego z Braci... Ale ujrzawszy tego ostatniego w szeregu,
11  2,  3 |          Wszyscy spełnili puchary. Ujrzawszy to Mistrz komenderował:~-
12  2,  4 |       twarz każdego z Braci... Ale ujrzawszy tego ostatniego w szeregu,
13  2,  11|      rozpustą? Któż by się zdziwił ujrzawszy na gzymsie marmurowym białe
14  2,  12|         wystraszy się śmiertelnie, ujrzawszy niezwykłą posturę wędrowca,
15  2,  13|   zaprawioną śmietaną. Młodzieniec ujrzawszy to widowisko wyciągnął ręce
16  2,  17|       przywitać ich w progu wyspy. Ujrzawszy nas zadrżeli. Cóż dopiero,
17  2,  21|           stali Olbromski i Cedro. Ujrzawszy Niemca poczuli, że zaczyna
18  2,  21|        spojrzeniem tamtego świata: Ujrzawszy niewysłowioną mowę boleści
19  2,  22|           otwór okienny. Tam Cedro ujrzawszy ich przed sobą palnął z
20  2,  22|            z miną srogą Jarzymski.~Ujrzawszy przed sobą tak dawno nie
21  3,  2 |         kapy i bielizna kościelna. Ujrzawszy dużą, żałobną kapę z czarnego
22  3,  3 |       bramie zastęp coraz większy. Ujrzawszy istny przed sobą tłum, piechur
23  3,  3 |            Bataliony nadwiślańskie ujrzawszy swoich u mety rzuciły się
24  3,  5 |            pode drzwiami lansjera. Ujrzawszy oficerka, o którym sądzono,
25  3,  6 |           z wprawą i zemstą. Toteż ujrzawszy przed sobą miejsce i starego
26  3,  6 |          kłusem szła wzdłuż drogi. Ujrzawszy ten ruch kapitan wciągnął
27  3,  6 |            bryczki. Trzy bataliony ujrzawszy go uformowały się.~Wypadli
28  3,  6 |        podwójny odstęp półplutonu. Ujrzawszy, że przewodni zajęli swe
29  3,  11|       uciekał co tchu z klasztoru, ujrzawszy o północku światłość jarzącą,
30  3,  12|            i odwiecznej rogatywce. Ujrzawszy z nagła jeźdźców zerwał
31  3,  17|         stanął na pniaku. Podróżny ujrzawszy go przyłożył szkła do oczu.
32  3,  18|         defilujące równiną w dole, ujrzawszy szarą kapotę i trójgraniasty