Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         wsunął w gorący popiół, pełen czerwonych węgielków. Gdy
 2  1,  6 |         na szczycie masztu, sen pełen trudu, w którym nie ma czasu
 3  1,  7 |         uroczym szelestem. Mrok pełen był wieczornego oparu. Zarysy
 4  1,  8 | wyjawioną przez głos obcy, głos pełen łaski miłosnej. Nie umiałby
 5  1,  8 |        jakoby śmiech szyderczy, pełen złych zapowiedzi. Osoba
 6  1,  8 | odtrącił chłopa. Wzrok jego był pełen gniewu i szyderstwa.~- Nie
 7  1,  10|   dukatów w jedwabnej sakiewce, pełen wzruszenia szedł przez wspaniałe
 8  1,  11|        ambicją, nadęty żądzami, pełen namiętności wybujałych aż
 9  1,  11|         dzień był jak wiosenny, pełen woni jałowcu, wrzosu i macierzanki.
10  1,  12|    zapadający się świat kamieni pełen był jeszcze wojsk republikańskich,
11  1,  12|         z czasów rydzyńskich... Pełen nieprzyjemnego uczucia ironii,
12  1,  12|          co się to dzieje. Plac pełen był ludu, który przerwał
13  1,  13|     weneckich. Stanął na lądzie pełen furii i poganiał swego woźnicę,
14  1,  13|       jakoby cmentarz olbrzymi, pełen grobowców.~Podróżny usiadł
15  1,  17|      pracy. Był znużony do cna, pełen głębokości smutku. Ciągły
16  2,  1 |         sobie życzy. Gdy Rafał, pełen nieprzyjemnych uczuć, opowiedział,
17  2,  2 |         z oczyma przymkniętymi, pełen takiego do siebie wstrętu,
18  2,  3 |        tak niegroźnym, że Rafał pełen był wesołości i figlarnych
19  2,  7 |    pochłaniał ich sen na jawie, pełen ułudy bardziej istotnej
20  2,  9 |      ścigał na oko. Zdziwiony i pełen strachu stanął nagle u brzegów "
21  2,  9 |        Był teraz silny, zwinny, pełen potęgi. Rzucił w kamienny
22  2,  16| szemrały dawno spadłe. Cały las pełen był uczucia lęku i rozstania,
23  2,  21|   księżniczko!~Złożyła mu ukłon pełen wdzięku, dyg pełen czaru,
24  2,  21|        ukłon pełen wdzięku, dyg pełen czaru, jak kazał taniec,
25  3,  2 |     Ustał płomienisty oddech...~Pełen głębokiego żalu stał nad
26  3,  3 |       piękna... - marzył Cedro, pełen płomienistego wesela i zachwytu,
27  3,  8 |        i kilku starych lokajów, pełen chorych oficerów i żołnierzy.
28  3,  10|     dworski. Jakże się zmienił! Pełen był koni pod siodłem wojennym,
29  3,  10|    lekka tylko odpopręgowanych, pełen żołnierzy, obiadujących
30  3,  10|         po kątach z pośpiechem, pełen żołdackiego krzyku. Okna
31  3,  10|       przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi, rumiani,
32  3,  12|  austriacki. Ale las był pusty, pełen tylko woni żywicznej, błękitnej