Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             biegnie ścieżkami tego ogrodu. Skacze u nóg ojca niosącego
 2  1,  1 |            wiązu rosnącego w kącie ogrodu spada trzepocąc skrzydłami
 3  1,  2 |           Czekaj mię przy oknie od ogrodu. W tym narożnym. Od ogrodu!...
 4  1,  2 |         ogrodu. W tym narożnym. Od ogrodu!... Zastukam trzy razy w
 5  1,  2 | modrzewiowego drzewa. Stał w głębi ogrodu. Ze starości zapadł. się
 6  1,  3 |       wychodzili na przechadzkę do ogrodu zbiegającego ku Wiśle po
 7  1,  3 |  pojezuickim. Skoro tylko za murem ogrodu ukazał się malec ze sztyftu,
 8  1,  3 |      Krzysiowi. Przesadzili parkan ogrodu. Stali o kilkadziesiąt kroków
 9  1,  5 |        nich i kopał, nim wybrnął z ogrodu. Gdy wszedł na dziedziniec,
10  1,  5 |           oddychać powietrzem tego ogrodu. Stał w gąszczu krzewów
11  1,  7 |            zbliżył się do sztachet ogrodu i stanął u przełazu, wspartego
12  1,  7 |        Wdychał jeszcze zapach tego ogrodu i pochłaniał go oczyma na
13  1,  7 |       oknie.~W dole, tuż za płotem ogrodu, widać było skroś gałęzi
14  1,  10|           zniszczył dawną symetrię ogrodu, a tu i owdzie gaje młodej
15  1,  10|            patrzał w głąb dzikiego ogrodu.~- Kochałem go... - rzekł
16  1,  17|          otwór wyłamany. Wszedł do ogrodu. Ujrzał dokoła siebie drzewa
17  2,  5 |            duszy zapach kwitnacego ogrodu. Mówiły gwiazdy:~Czymże
18  2,  5 |         jego wargi jak róże z mego ogrodu, a ruchome są i żarliwe
19  2,  11|           u wejścia.~Wpuszczeni do ogrodu przez starożytną żelazną
20  2,  18|         jękiem wałęsa pod drzewami ogrodu, jak leci oślizgłymi polami
21  2,  18|           się za wiatrem. Z głębin ogrodu wznosiły się dwa białe kominy
22  3,  3 |        końcu galerii, u wejścia do ogrodu, paliło się duże ognisko.
23  3,  7 |           przed sobą żelazną kratę ogrodu, przerzucone przez nią suche
24  3,  7 |           dzikiego wina, a w głębi ogrodu front pałacyku i balkon.
25  3,  7 |       Rafała przytulonego do kraty ogrodu i zabrał go ze sobą. Ranny
26  3,  7 |        Potok światła wlewał się do ogrodu. Długa uliczka wysychała
27  3,  10|          którego zstępowało się do ogrodu. Odchodząc z pośpiechem,
28  3,  10|           od zlewy gliniasta ulica ogrodu była twarda i niemal sucha.
29  3,  10|           w dół, w najniższą część ogrodu, ramieniem o ramię oparci,
30  3,  13|       klasztorną był wysoki parkan ogrodu. Olbromski zaczaił za murowanicą
31  3,  13|           z dzikich drzew na końcu ogrodu i na chwilę dał wolność
32  3,  15|    najbardziej dogodnych do uprawy ogrodu, warzyw i pola, widać było