Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        ktoś z boku zawołał.~- Nie nasza to rzecz, mośćbrodzieju,
 2  1,  3 |          brzeg...~- Łódź nie jest nasza! - zawołał Krzysztof stanowczo. ~
 3  1,  7 |     tkankach badyli krążyć będzie nasza krew i nasze ciało.~O woniejąca
 4  1,  7 |        ciało.~O woniejąca rodzino nasza, bracia i siostry! Dzwonki
 5  1,  7 |     Połańcowi... z dala widziałem naszą stronę... A potem... żeby
 6  1,  8 |        wargach.~- Śliczna młodość nasza... Posłuchaj! Czy nie chciałbyś
 7  1,  17|             Dawaliśmy ci życie za naszą sprawę i honor. Mówiliśmy
 8  2,  2 |    będziemy przeszkadzali rozmową naszą. Zdaje mi się, że wygodniej
 9  2,  6 |          górskiego wiatru...~- To nasza droga, nasza biała, szczęśliwa
10  2,  6 |       wiatru...~- To nasza droga, nasza biała, szczęśliwa droga... -
11  2,  9 |         straszliwa, któraś miłość naszą widziała... I ty, o niebo...~
12  2,  11|            w których los postawił naszą kolebkę! Oto jest ziemia
13  2,  14|        Twarde łby i karki rodziła nasza ziemia lubelska. Proszę
14  2,  14|        Czy myślisz, że słowiańska nasza dusza przeistoczy się w
15  2,  17|          zamknięty był w Mantui i nasza z nim komunikacja zerwana.
16  2,  17|        kolumnie.~Ostatnia to była nasza piękna chwila. Pokój w Lunewilu!
17  2,  17| kamiennych grobli na pełne morze. Nasza korweta dybie za nim trop
18  2,  17|          twarz... Rozmiotła burza naszą flotyllę z trzynastu okrętów
19  2,  17|         Murzynów. Wtedy już druga nasza legia, czyli 114 półbrygada,
20  2,  18|           Czekaj! Oto... na starą naszą w dziejach świata racją
21  2,  20|              mówił Cedro. - Gdyby nasza przeprawa miała dla niej
22  2,  22|            Historie my mieli z tą naszą wyprawą. Bo to my wyjechali
23  3,  1 |           chcą, a jego dusza - to nasza dusza.~Nadeszły wnet i ustne
24  3,  1 |       nimi?~- Pada mi ten kamrat: naszą starą neapolitańską legię
25  3,  1 |           wszech piersiów buchnie nasza pieśń! Za to wszystko ich
26  3,  1 |         zażywa wczasu-spokoju - i nasza wiara śpi. A skoro on na
27  3,  3 |            chłopcy, że teraz albo nasza nagła śmierć, albo nasza
28  3,  3 |          nasza nagła śmierć, albo nasza głośna chwała! To wam trza
29  3,  4 |           krwi ciemnego motłochu. Naszą to krwią pisana twoja konstytucja,
30  3,  6 |      stożkami.~- Widziałeś waćpan naszą konnicę? - zapytał Sokolnicki
31  3,  8 |     Galicję skrzyknąć i podnieść. Nasza to ziemia rodzona. Od wieków...
32  3,  9 |          most skończą, przejdą na naszą stronę, otoczą nas i rozdepcą