Tom, Rozdzial

 1  2,  2 |   masońskim. Szeptano ciągle, że Mistrz katedry pragnie wprowadzić
 2  2,  2 |        zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu.
 3  2,  2 |        Wśród ogólnego naprężenia Mistrz katedry zabrał głos i polecił
 4  2,  2 |      miejsca w kolumnach. Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił
 5  2,  2 |         ma żadnego przedłożenia. Mistrz ceremonii odpowiedział,
 6  2,  2 |      długo nie wracał. Tymczasem Mistrz zadawał Siostrze Mistrzyni
 7  2,  2 |         patrząc nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia oddał
 8  2,  3 |    ostatnie słowa wymówił, rzekł Mistrz katedry:~- Bracie Poświęcicielu,
 9  2,  3 |  Przewielebnym Mistrzem katedry. Mistrz przytknął ostrze cyrkla
10  2,  3 |          Bracie Dozorco! - mówił Mistrz - zapytaj go, czy pragnie
11  2,  3 |      wzniesieniu, gdzie siedział Mistrz. Twarz majora, oświetlona
12  2,  3 |      trzeci miał uderzyć młotek, Mistrz mówił groźne słowa głosem
13  2,  3 |    zasłonę.~- Bracie mój - rzekł Mistrz swoim dobrym, radosnym głosem -
14  2,  3 |             Zur Ordnung! - rzekł Mistrz.~Wszyscy schowali szpady
15  2,  3 |       siedm takich kroków, rzekł Mistrz:~- Postawcie go na cyrklu
16  2,  3 |         we wskazanych miejscach. Mistrz zwrócił się do niego z długą
17  2,  3 |          izba z nagimi ścianami. Mistrz katedralny zasiadł pośrodku,
18  2,  3 |        obrzędy, ale się zawiódł. Mistrz, zwrócony do dozorców, oświadczył
19  2,  3 |         na cal. Po trzecim daniu Mistrz uderzywszy młotkiem mówił:~-
20  2,  3 |   spełnili puchary. Ujrzawszy to Mistrz komenderował:~- Strzelba
21  2,  3 |      taką samą jak w sobie.~Wtem Mistrz katedry wstał mówiąc:~-
22  2,  3 |       stołu i podali sobie ręce. Mistrz podał ręce Dozorcom, ci
23  2,  4 |   masońskim. Szeptano ciągle, że Mistrz katedry pragnie wprowadzić
24  2,  4 |        zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu.
25  2,  4 |        Wśród ogólnego naprężenia Mistrz katedry zabrał głos i polecił
26  2,  4 |      miejsca w kolumnach. Wielki Mistrz otworzył lożę i wygłosił
27  2,  4 |         ma żadnego przedłożenia. Mistrz ceremonii odpowiedział,
28  2,  4 |      długo nie wracał. Tymczasem Mistrz zadawał Siostrze Mistrzyni
29  2,  4 |         patrząc nie widział, jak Mistrz z uśmiechem szczęścia oddał
30  2,  11|          która je tu przyniosła?~Mistrz katedry patrzał w pole śnieżne
31  3,  6 | Przeszedł do innych. Ach, to on, mistrz de With! Ujrzał wyraźnie
32  3,  7 |     Gdzież jest?~- Przed Bogiem. Mistrz katedry zginął.~- Walcząc