Tom, Rozdzial

 1  1,  10|          zapamiętają, trznadle się jeno gziły, teraz owies jak mur.~-
 2  1,  13|           Wyśpisz się jeszcze, aby jeno za rzćkę a dopaść barłogu...~-
 3  1,  13|         Już teraz żołnierski chleb jeno został, taki sam jako i
 4  1,  17|       namacalne dytki i gdy został jeno stary mundur na grzbiecie,
 5  2,  2 |       wejrzenie mądrości ujrzy tam jeno bytowanie cielesne, pełne
 6  2,  14|           mego dziedzictwa zostało jeno pewne quantum druków, traktujących
 7  2,  14| szlacheckiemu oku.~- Więc o samych jeno zołzach i zawłokach traktują
 8  2,  17|           początku do końca. Niech jeno myśli pozbieram. Ha, no
 9  2,  17|           losu zrządzenie! Zważcie jeno, panowie bracia: przyszli
10  2,  19|           przygasa, upada. Słychać jeno głuche krążenie szeptu.~
11  2,  22|       żłobem, półkoszkiem wozu, co jeno było pod ręką. Na dworze
12  2,  24|   osiodłane, jako że odezwy mówiły jeno o koniu i uździe, toteż
13  2,  24|         znaczy Dąbrowski.~Obszlegi jeno a kanty kurtek znaczyły,
14  2,  24|           spełnili. Z dala, z dala jeno widzieli bure dymy, a jasną
15  2,  24|            pytać! Nie waż się! Sam jeno Bóg Najwyższy tę rzecz wie.
16  2,  24|     naprzód, dobywszy pałasza, ale jeno przecwałował w kupie ze
17  2,  24|     zewsząd z szablami. Obok niego jeno trębacz i trzech rycerstwa!
18  3,  1 |                A na to Pawlikowski jeno ramionami wzruszył i powiada: "
19  3,  1 |        Taka to subordynacja!~- Jak jeno do Kalisza przyjdziewa,
20  3,  3 |        było fortecą, bo je otaczał jeno niski, dziesięciostopowy
21  3,  3 |           palcem na cynglu, łypiąc jeno oczyma, z której też strony
22  3,  4 |             co gorsze albo lepsze, jeno to, co najpodlejsze, co
23  3,  5 |           któż wami dowodzi?~- Sam jeno pan Hupet został nad nami.~-
24  3,  6 |             ludzie z ludźmi. Barwa jeno została, lecąca w polu.
25  3,  10|         być nie mógł, przepatrywał jeno zmiany w zasiewach pól,
26  3,  10|       Cedro wydaje dla sztabu. Aby jeno między pieczystym a leguminą
27  3,  12|        koniach, za progiem, został jeno sam Michcik. Odziany w mundur
28  3,  12|        krzykiem austriackim... Aby jeno do lasów Góreckich! aby
29  3,  12|            do lasów Góreckich! aby jeno do lasów!~
30  3,  14|            Świętego Józefa zostały jeno baszty i dziurawe ściany...~
31  3,  15|          marsz - marsz!~Westchnęli jeno posępnie i - bywaj! do koni.~
32  3,  18|         przyuczone zostały widzieć jeno radość i gniew, były w tej