Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |        zawrócić jego dzioba ani dokąd wola kierować. Z nagła zatoczył
 2  1,  3 |  komięga ze zbożem, poszła tam, dokąd ją skierowali, z lekka tylko
 3  1,  7 |       Rafała. Cześnik zgadywał, dokąd to powędruje wypędzony z
 4  1,  12|     wspinają się i rwą w świat. Dokąd? Były już przy pogromie
 5  1,  12| popłynął w gondoli do hoteliku, dokąd już był rzeczy odesłał.~
 6  1,  12|   zbliżył się do wielkiej sali, dokąd wiodły wielkie drzwi dębowe,
 7  1,  13|          jak się nazywa, skąd i dokąd idzie... Ponieważ badany
 8  1,  13|    Jutro idę z moimi w marsz.~- Dokąd, jeśli wolno zapytać?~-
 9  1,  13|         wolno zapytać?~- Jak to dokąd? Twarzą ku północnemu wiatrowi.~
10  1,  16|     postanowił emigrować... Ale dokąd? Długo ze sobą walczył,
11  2,  2 |        W dziecinne lata... Tam, dokąd chodzi najchętniej ludzka
12  2,  7 |       głazach przedzierali się, dokąd oczy poniosą. Na wyniosłych
13  2,  9 |       ciało, które woda niesie, dokąd chce. Plączą się długie,
14  2,  11|     przed łańcuchem gotardzkim, dokąd sięga gwara niemiecka. W
15  2,  17|         fregaty w Livornie...~- Dokąd? - wyszeptał Cedro.~- Dokąd?
16  2,  17|     Dokąd? - wyszeptał Cedro.~- Dokąd? Zrazu mówili, że do Tulono,
17  2,  20| uzyskania paszportu do Wiednia, dokąd obadwaj rzekomo śpieszyli
18  2,  22|          co są za jedni, skąd i dokąd zdążają. Z malowanej szafy
19  2,  24| Dąbrowski wyjechał do Warszawy, dokąd przybył już był właśnie
20  2,  24|        bo sam Cesarz idzie!~- A dokąd też tak zajdzie Cesarz jegomość?~-
21  3,  1 |     pchają i niosą tam przecie, dokąd chcą, a jego dusza - to
22  3,  1 |      Pójdą tera gościńcami...~- Dokąd?~- Gościńcami, za Cesarzem.~-
23  3,  1 |  Gościńcami, za Cesarzem.~- Ale dokąd?~- Bić się i tyla.~- Gajkoś!
24  3,  3 |   Otrzymał go jeszcze w Tudeli, dokąd na piechotę przybył ze swym
25  3,  3 |         oddalić z tego miejsca, dokąd chce. Tchu mu brakło w piersiach.
26  3,  3 |  ujarzmionych dam. Raz spojrzy, dokąd też poszła. Raz rzuci okiem.
27  3,  4 |        też ze mną myślą zrobić? Dokąd mię też zaniosą?~Wtem postawiono
28  3,  6 |      błotna, a idzie aż Bóg wie dokąd. Człowiek nie przebrnie
29  3,  8 |    ujście Narwi, bez wiadomości dokąd i po co idą, sarkali omal
30  3,  11|         wydobytymi z ratusza.~- Dokąd idziesz? - krzyknął książę. -
31  3,  16|         polskie pułku drugiego, dokąd powinien by był skierować
32  3,  17|    jakże myślisz dalej? kiedy i dokąd ciągnąć?~- Jutro, rozumie