Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        się w poprzek role, aż do Kraj na, aż na szczyt góry Kamienia.
 2  1,  1 |         smutnych zamieszkach ten kraj używać nareszcie zaczął
 3  1,  1 |            Bardzo to jest piękny kraj!~- A tak, dosyć piękny,
 4  1,  1 | Cesarskiej i Królewskiej Mości w kraj tutejszy - mówił urzędnik
 5  1,  1 |        No, mój ta już był blisko kraj. Z dala Święty Krzyż widać...
 6  1,  1 |     ludzie. Te Wyrwy to jest mój kraj. Mój i niczyj więcej! I
 7  1,  7 |     Rafał nie był. Ukazał mu się kraj zgoła inny: cichy, zapadły,
 8  1,  7 |    długim jarzma uciskiem szła w kraj naznaczony, patrząc z żałobą
 9  1,  12|   potężny nieprzyjaciel wstąpi w kraj jaki, naówczas wszyscy malkontenci
10  1,  13|      minął te okolice, wjechał w kraj morwy. Tegoż dnia dotarł
11  1,  17|         sam pośpiesznie ruszył w kraj lombardzki. Książę Gintułt
12  2,  6 |    owiewał dusze. Patrzali w ten kraj jakoby w obraz miłości swej,
13  2,  8 |        przestwór, w ten olbrzymi kraj niczyj, krzyk zgodny i śpiewny.~
14  2,  18|        za nieobeszły, spracowany kraj...~Wnet lecieli polem, wichru
15  2,  20|      jedna iskra. Za Pilicą cały kraj na koń siada!~- Tak... słyszałam.
16  2,  21|     księżniczka z głową opartą o kraj marmurowego kominka. Patrzali
17  2,  22|       zadumali się patrząc w ten kraj pierwszy raz widziany, który
18  2,  22|         Czas jest gorący, nagły. Kraj potrzebuje ludzi, a tu brak
19  2,  24|        którzy przemysłem i pracą kraj wasz zbogacają..."~Lewe
20  2,  24|    wyjeżdżały małymi komendami w kraj i czyniły wywiady. Tu i
21  3,  1 |     pierwszy raz dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać nic mógł,
22  3,  1 |     wskazywały sobie nawzajem ów kraj daleki, wołając, że wreszcie
23  3,  1 |           Masa tu było wojska, a kraj pusty. Zuchwałe Gaskony
24  3,  2 |      wyszli ze stromych przejść, kraj garbaty od skał okrągłych,
25  3,  2 |   okrągłych, zbałwaniony od gór, kraj pochyły, stargany, leśny,
26  3,  2 |         jak wojownik, zstąpiły w kraj nicości. Obok napisów były
27  3,  3 |          twoim nazwałbym miasto, kraj mój, ziemię całą! Z osoby
28  3,  6 | oczywisty był przed okiem tamten kraj, że teraźniejszość prawie
29  3,  8 |          jedno patrzały... Idź w kraj nie jako oficer, lecz jako
30  3,  14|   żywiące. Azali spodoba się jej kraj północny, azali powita sercem
31  3,  15|           Ja się biję z duszy za kraj!~- No, powiadajże sobie