Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |    ujął dwoma palcami łebek od tyłu, ściśnieniem otworzył paszczę...
 2  1,  5 |        wiatr mu sprzyja: dął z tyłu, podniecał kobyłę do biegu,
 3  1,  7 |         który, nie widziany od tylu lat, za światem... pono
 4  1,  11|    znak chwycono go za bary, z tyłu poderwano mu nogi, rzucono
 5  1,  12|  gondolierski, że nareszcie po tylu latach złoty lew odwrócił
 6  1,  14|       I to za tyle nadziei, po tylu przyrzeczeniach!~- Jeszcze
 7  1,  14|      on jeden na ziemi, między tylu żołnierzami, ma w swych
 8  1,  17| przyszedł do bramy Pradelli. Z tyłu, od miasta waliły się teraz
 9  1,  17|        boju. Dopadli. Wrzask z tyłu przebitych, rozkazy oficerów
10  2,  11|       skaliste...~Nareszcie po tylu dniach rozwarły się wyloty
11  2,  14|        cóż dopiero dziedzicowi tylu kluczów!...~- Nie jestem
12  2,  15|        wryty i pierwszy raz od tylu czasów roześmiał się z głębi,
13  2,  17|         przystawił z boków i z tyłu szwadrony kawalerii francuskiej,
14  2,  20|    księżniczka Elżbieta, że po tylu latach spotkał ją stokroć
15  2,  21|      wyrazić pierwsze słowo po tylu dniach i nocach zapału?
16  2,  22|     poczty do obrządzenia koni tylu wodzów.~- Toteż zacznij
17  3,  1 |       kolegów, których widział tylu. Nie nęciło go to życie.~
18  3,  1 |        w maju... Dopiero im po tylu leciech zapachnie ziemia...
19  3,  1 |        z górą lat dwieście. Po tylu krajach włóczył już stopy,
20  3,  1 |        tarczą odparł pocisków, tylu już królów przywiódł do
21  3,  2 |      Nie grozi mu już napaść z tyłu i straszliwa śmierć woltyżera,
22  3,  6 |       wypadków pierwszy raz od tylu czasów zażądał wolą ku sobie
23  3,  6 |      Żaden szaniec nie oddałby tylu usług...~- Ach, dajże pokój!~-
24  3,  9 |       ciemna fala nadpłynęła z tyłu część pułku Weyssenhoffa.
25  3,  10| Uspokój się, panie, uspokój.~- Tylu ich tu przyjechało, tylu
26  3,  10|       Tylu ich tu przyjechało, tylu naszło! Pełen dom... Zdrowi,
27  3,  10|    wesół.~- Skądże to wiesz?~- Tylu ich idzie na wojnę i tylu
28  3,  10|      Tylu ich idzie na wojnę i tylu wraca... Czemużby on, najlepszy
29  3,  14| żołnierze poszli wnet spać, od tylu czasów po raz pierwszy bezpiecznie
30  3,  15|  skończy. Jestem żołnierzem od tylu lat, więc wiem, jaką wojnę