Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |         celu wysunięcia sofy na środek. Spostrzegłszy klucz na
 2  1,  10|      domkniętymi połowami drzwi środek salonu, gdzie śliczne dorastające
 3  1,  11|      Rafała. Sam znowu wlepił w środek koła oczy wygniłe, stuletni
 4  1,  12|   opuszczali broń, wszedł w sam środek, pod rusztowanie. Tam piorunującym
 5  1,  13|       odpowiadał, wtrącono go w środek kolumny i przymuszono do
 6  1,  13|         zmieszał szyk i wlazł w środek oddziału.~- Polak? - mówił
 7  1,  13|      wzrokiem. Od wejścia przez środek sali przebijał się oficer
 8  1,  15|        Jarzymski wysunął się na środek, wypił kawę i zjadł bułkę.
 9  1,  17|        koniec ich, na wierzch i środek. Wszystko, co tu przedsiębrał,
10  1,  17|  futrynami okien zwaliła się na środek ulicy o kilkadziesiąt kroków
11  2,  1 |    rozsunięty stół zajmował jej środek. Stosy butelek, kosze z
12  2,  2 |        zbliżała się, obszedłszy środek, do kolumny, w której na
13  2,  4 |        zbliżała się, obszedłszy środek, do kolumny, w której na
14  2,  14|         którą rzekomo gardziły. Środek w przeciągu niewielu lat
15  2,  17|    tamto stanęło za Weroną. Sam środek opierał się o to stare mieścisko.
16  2,  21|    tłoczył się zastęp tancerzy. Środek sali był pusty. Pani Ołowska
17  2,  21| przeszła z nim przez opróżniony środek salonu do grupy poważnych
18  2,  21|   szybciej... Wiry wlekły ich w środek rzeki... Wtem ujrzeli wyłom
19  2,  21|        jakby w istocie taki był środek ratunku, o który się pytał.
20  2,  22|         zwalił dwu jegrów aż na środek drogi. Cedro niespodziewanie
21  2,  22|      siłą wywlekli go z okna na środek szynkowni. Żyd pod groźbą
22  2,  24|    kilkunastu. Wzięli jeńców we środek i co koń skoczy popędzili
23  3,  3 |       pusty. Gdy wyszli na jego środek, jak grad sypnęły się na
24  3,  3 |        czapce.~- Ułan! chodź we środek.~- Dajcie mi pokój! ja idę
25  3,  3 |         osobno, sam!~- Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz
26  3,  3 |    radosny lew skocz ł z góry w środek tłumu. Oficera, idącego
27  3,  6 |         zwanego Dębakiem, przez środek pól szedł miarowy, chrzęstliwy,
28  3,  6 |   bezładna ułanów i zagarnęła w środek. Słyszał w tym tłumie nieustający
29  3,  11|  granatów, które do kruchty i w środek nawy popadały. Szeroka łuna
30  3,  11|         nieopatrzne. Wchodził w środek szeregów, krzyczał, łajał,