Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        wyga wlepiając z jawnym śmiechem w młodzieńca swe wypełzłe
 2  1,  2 |     wszystkie sanie wybuchnęły śmiechem radosnym, prawdziwym aż
 3  1,  2 |   wzburzonę włosy, i parsknęła śmiechem tak niesłychanie szczerym,
 4  1,  5 |   Zaświeci im w ślepie pańskim śmiechem! Czegóż, kogo mógłby się
 5  1,  6 |        pod podeszwą i z dzikim śmiechem skoczył na siodło. Piersi
 6  1,  7 |       zjadliwym, przemądrzałym śmiechem zardzewiałych zawias. Nie
 7  1,  7 |        się cynicznym, niemiłym śmiechem, który ukazał wszystkie
 8  1,  8 |      brat Piotr. Opuścił go ze śmiechem i tylko czasami, z głębi
 9  1,  8 |      szyderczo długim i ostrym śmiechem.~Oczy księcia omgliła duma
10  1,  10|      wykwintne, drgały ciągłym śmiechem. Oczy szafirowe, czyste
11  1,  10|    monde z wrzawą, szelestem i śmiechem przemieniał miejsca. Oklaski
12  1,  11|    przywozisz taką pręgę? - ze śmiechem zawołał książę, gdy się
13  1,  11|  parsknęła krótkim wzgardliwym śmiechem i odwróciwszy konia odjechała.~
14  1,  14|  Sułkowski rzekł z opryskliwym śmiechem:~- Nie on mię w każdym razie
15  1,  15|     Rafał tak został wzburzony śmiechem, który wzbudziło jego dowodzenie,
16  1,  16| uciekać, ale już ją zobaczył i śmiechem rubasznym przytrzymał. Weszła
17  1,  16|   rzekła z gnuśnym a jadowitym śmiechem - więc cóż mi z tego, że
18  2,  6 | Zaśmiała się krótko, gardłowym śmiechem, i równie mocno rękę jego
19  2,  6 | zrzekliby się życia z drwiącym śmiechem. Słowa, jak ciężary bez
20  2,  10|    swej doli gorzkim, ostatnim śmiechem.~- Bedzie cie biło rok,
21  2,  13|   koafiura! - mówiła parskając śmiechem i wskazując ostrzyżenie
22  2,  17|     dłoni. Już z dala mówił ze śmiechem:~- Nie chce, jaśnie panie,
23  2,  21|       z duszą rozstrzelaną jej śmiechem, uśmiechając się z cicha.~
24  2,  21|      śmiejąc się srebrnym swym śmiechem. Rafał zbliżył się także
25  2,  21|     wystrzałów. Rafał parsknął śmiechem. Krzysztof patrzał na niego
26  3,  2 |       tego wszystkiego gorzkim śmiechem śmierci.~Spostrzegłszy,
27  3,  2 |  rozpuku mechanicznym, martwym śmiechem, bokami i gardłem, aczkolwiek
28  3,  3 |    złapią stada. Przystawią ze śmiechem lufy pistoletów między czarne
29  3,  3 |     Ciekawym - myślał Cedru ze śmiechem, biegając tam i z powrotem
30  3,  17|     stawiasz! -wybuchnął Cedro śmiechem tak wesołym i hucznym, że