Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         pień grubego buka, stał bez ruchu i nasłuchiwał.~Nad sobą
 2  1,  4 |            to znowu gwałtowna żądza ruchu, blasku, świateł, hałasu,
 3  1,  5 |        upadł na posłanie. Leżał bez ruchu. Coś w nim teraz ostygło
 4  1,  5 |         ciemno i panował taki chaos ruchu, jakby miliardy istot wirowały
 5  1,  5 |           go owiała. Ale prędzej od ruchu źrenicy zmienił się ów sen
 6  1,  7 |     szedziwe od rosy nadrannej, bez ruchu leżały w pustkach okiennych,
 7  1,  8 |       otoczona bujnymi włosami, bez ruchu spoczywała na dłoni. Częściej
 8  1,  8 |            Rafał, który z dala, bez ruchu, stał obok płotu przypatrując
 9  1,  8 |         Wątłe jego ciało leżało bez ruchu jak porzucona przez wędrowca
10  1,  10|            zdumieniem, wlepiały bez ruchu w twarz starszego brata,
11  1,  12|         blokach snuły się w ciągłym ruchu. Nie można było zrozumieć
12  1,  17|           siedział przez chwilę bez ruchu. Potem dopiero przypomniał
13  2,  1 |      nigdzie w pobliżu najlżejszego ruchu, Rafał ubrał się prędko
14  2,  1 |       przeciąg czasu i siedział bez ruchu, z głową podpartą na ręku.
15  2,  1 |     przygarbiony i prostak w każdym ruchu. Gdy go wymijały piękne
16  2,  1 |         wysmukły, wytworny w każdym ruchu młody mężczyzna, ślicznie
17  2,  9 |          objęć snu. Leżał długo bez ruchu, bez zdolności udźwignienia
18  2,  9 |           wszystko prócz pragnienia ruchu i gwałtu. Jak kozica wdarł
19  2,  16|   wytkniętymi szyjami wietrzyły bez ruchu.~Porzuciwszy bagnisty gościniec
20  3,  3 |         cielesny wciąż musiał być w ruchu, w trudzie, w pierwszorzędnym
21  3,  3 |          oto uczuł się zmuszonym do ruchu.~Pogadam z szyldwachem... --
22  3,  4 |        legowiska. Coś w nim od tego ruchu złamało się, jak gdyby chrupnęło
23  3,  6 |            uszu. Wszystko tu było w ruchu. Nie wiedziano, czy mała
24  3,  6 |         żeby przejść i pośpiesznego ruchu nie tamowały.~W przejściach
25  3,  6 |        widząc żadnego w tej jeździe ruchu i wyczekawszy sporą chwilę
26  3,  9 | wyprostowani na swych siodłach, bez ruchu czekali. Rzekł odwracając
27  3,  11|  ogniomistrzów. Sokolnicki stał bez ruchu z lunetą przy oczach i lustrował
28  3,  11|         Oniemiały żołnierz stał bez ruchu. Książę przypadł do drugiego...
29  3,  14|         myślał obojętnie, leżąc bez ruchu na osypiskach wapna, może
30  3,  16|            posłanie swe i leżał bez ruchu, słuchając rozmów, przypuszczeń,