Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           nadciągała z daleka owa pieśń lasów, zdało się Rafałowi,
 2  1,  2 |     Jednak ty moją być musisz!...~Pieśń ta w inną stronę jak wiatr
 3  1,  5 |      huczały w ciemności. Była to pieśń szczęśliwa, krzyk ze wzdętej
 4  1,  13|         To słowika, nie skowronka pieśń. Ten słowik śpiewa nocą
 5  1,  13|        zwiastuna dnia. To już nie pieśń słowicza! Widzisz na wschodzie
 6  1,  13|           i śpiewała chórem jakąś pieśń włoską arcysprośną. Obok
 7  2,  1 |      Idący przodem śpiewali jakąś pieśń awanturniczą. Rafał, już
 8  2,  2 |     Przecudny głos brzmiał jakoby pieśń spod nieba:~- Oby ogień
 9  2,  3 |   wydźwignęła się z mroku i ciszy pieśń. Zrazu przez jeden głos
10  2,  3 |        erhebt...~Jeszcze brzmiała pieśń, gdy błysło światło jakoby
11  2,  3 |     ogniwem.~Wówczas rozległa się pieśń Braci, mówiących po polsku:~
12  2,  4 |     Przecudny głos brzmiał jakoby pieśń spod nieba:~- Oby ogień
13  2,  7 |        szalejące lasy, i śpiewała pieśń złożoną z dziwnych słów.
14  2,  11|       chóry anielskie, śpiewające pieśń morza.~Daleko, ze skalistych
15  3,  1 |     wszech piersiów buchnie nasza pieśń! Za to wszystko ich ten
16  3,  1 |          gór było piękne jak sama pieśń o Rolandzie. Stało zamglone
17  3,  1 | rozszarpanej ziemi...~Wzmogła się pieśń. Grzmi w niej wieszczący
18  3,  3 |          razem już ze zdobywcami. Pieśń koło niego straszliwa...
19  3,  3 |         wiatru w puszczy leśnej i pieśń zbieganego morza w nocy,
20  3,  3 |  opustoszałą kołyską i euforyczna pieśń duszy patrzącej w rozchylone
21  3,  3 |        Śpiewał rozpaczliwie jakąś pieśń głuchą, której słowa ginęły
22  3,  3 |           kościelnych kielichach. Pieśń sławiąca siłę i przemoc,
23  3,  3 |          sławiąca siłę i przemoc, pieśń nakazująca popchnąć i zdeptać
24  3,  5 |     męstwo?~ ~Jeszcze brzmiała ta pieśń, kiedy dał się słyszeć gwałtowny
25  3,  9 |         przed nimi huknął z nagła pieśń. Jak łoskoty piorunu rozlegała
26  3,  10|     słychać ją było w śpiewie. Ta pieśń skarżyła się przed całym
27  3,  13|     wynosi monstrancję i intonuje pieśń, a sam przez świętą Hostię
28  3,  16|            śpiewając sobie i jemu pieśń pożegnalną, pieśń bez wyrazów,
29  3,  16|          i jemu pieśń pożegnalną, pieśń bez wyrazów, pieśń samotną.~
30  3,  16|    pożegnalną, pieśń bez wyrazów, pieśń samotną.~