Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |          zasłużyłeś waćpan, żebyśmy cię na naszych saniach wiozły! Nieprawdaż,
 2  1,  5 |             dowiedział się nieprzyjaciel o naszych poruszeniach i wysłał regiment
 3  1,  6 |                mówiący:~- Jeden zołmierz z naszych stron beł i w piekle, i
 4  1,  7 |                       W' was będzie łkanie naszych piersi, w was bicie serc,
 5  1,  7 |                serc, w was płomień miłosny naszych żył..."~Rafał odszedł. Rozgrzany
 6  1,  14|            towarzyszów. Porywali żołnierzy naszych za bary, wydzierali im z
 7  2,  17|                  Sama była wiosna. Jedni z naszych kamratów pod arcyksięciem
 8  2,  17| Siedmdziesięcioletni starzec, pułkownik za naszych czasów, Darewski, walcząc
 9  2,  17|                  rekrutom, gdy główna siła naszych poszła do Mantui, zamknąć
10  2,  17|                 mazurków i dwiema secinami naszych, co my się zwali legią trzecią,
11  2,  17|                  murowane fosy, co je krew naszych braci zbroczyła. Mieli my
12  2,  17|                  Pradelli, gdzie tyle krwi naszych wyciekło w fosy - i przez
13  2,  17|                  takie zamysły nurtowały w naszych korpusach, przybył z kwatery
14  2,  17|                   się leją głównie w porze naszych godów zimowych. Kraby znowu,
15  2,  17|                 murzyński generał zdradził naszych i ze wszystkim czarnym wojskiem
16  2,  17|                 żywych trzystu, a oficerów naszych kilkunastu.~Po śmierci Leklerka
17  2,  22|               Częstochowie jest sześciuset naszych, którzy ją w posesją wzięli
18  2,  22|              młodzieńcy przekradają się do naszych szeregów przez Wisłę! Ci
19  2,  22|                 propozycję co do kariery w naszych szeregach i postanawiają...
20  3,  1 |                   guziki dali, odmienne od naszych dawniejszych. Spodnie paradne
21  3,  1 |                   że jest niedbający. Są w naszych szeregach takie niedbające
22  3,  6 |                Austriaków, a tysiąc z górą naszych skonało w falenckiej olszynie.~
23  3,  8 |                  Mamy tu radzić o dalszych naszych krokach. Może nam podasz
24  3,  8 |                  Stracimy tylko tę garstkę naszych rekrutów, działka i na tym
25  3,  9 |         zbliżyliśmy się do szańca, na głos naszych bębnów wyszedł i otoczył
26  3,  11|                 Dębiną i cofanie się wojsk naszych pod Rachów. Czuwanie po
27  3,  11|              zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale
28  3,  11|                  nie pozostać?~- Bo będą z naszych bateriów armatami zdruzgotane.
29  3,  14|                    Hiszpanie! Mało ich to? Naszych garsteczka. Gdzie jednego
30  3,  17|             idziemy?~Siedmdziesiąt tysięcy naszych wyruszyło...~Olbromski mało