Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             Z tatką to już całkiem inny sentyment. Amicus Plato...~-
 2  1,  2 |          nieciasno! - zawołał ktoś inny. - Szlachecki dom ciasny,
 3  1,  3 |          słowo zmieniały nastrój w inny aż do rdzenia. Tymczasem
 4  1,  6 |        widzę, Dyląga już nie masz: inny zołmierz stoi. Tamtych zabitych
 5  1,  7 |           Ukazał mu się kraj zgoła inny: cichy, zapadły, smutny.
 6  1,  8 |          Dlaczego jesteś taki? Tak inny? Smutny? Czego chcesz? Cóżeśmy
 7  1,  8 |        należę. Co za ludzie! Każdy inny, każdy odmienny, każdy sam
 8  1,  12|         Ten, co ogląda to samo, to inny zgoła człowiek. Radosne
 9  1,  14|         tego nie ma. Znam już plan inny: plan zwrócenia nacji francuskiej
10  1,  17|     kapitana artylerii Szmita oraz inny oddział pod kapitanem Martynowem
11  2,  1 |           niezręcznie I zakaszlał, inny usunął się z krzesłem. Znalazły
12  2,  1 |            Je les courtise...~Ktoś inny pijanym dyszkantem kończył:~
13  2,  1 |        dowiadywał, że brat Rafałów inny folwark wziął w dzierżawę. -
14  2,  2 |          Ale wnet wspomniał mu się inny... Tamten, dojrzałych lat,
15  2,  6 |          ściana...~Głos obojga był inny, odmienny, zgoła niepodobny.
16  2,  6 |            się ze sobą, ukazał się inny świat. Zdało się, że się
17  2,  10| osłupiałych wzdrygnieniach serca - inny głos, Tamten rozlegał się
18  2,  17|         Ale był ta między nimi kto inny ku pomocy. W przedniej straży
19  2,  17|            oświetleniu poranka jak inny człowiek. Stał na tym samym
20  2,  20|            żółtym światłem. Wszedł inny służący i zawiadomił swoją
21  2,  21|         Zawsze z nią walcował ktoś inny albo znikała mu z oczu pełniąc
22  2,  21|      figurę. Śnił przez chwilę; iż inny zgoła człowiek jest w nim
23  3,  1 |           powiada, że jest nie kto inny, tylko sam Lefebvre-Desnouettes. "
24  3,  3 |            z ręki gałęzi wawrzynu! Inny ją schwyci, a sława nie
25  3,  3 |    klasztorem. Chciałem powiedzieć inny wyraz, ale boję się obrazić
26  3,  3 |           u drzwi wejściowych, już inny zajął uwagę idących widzów.
27  3,  3 |           uwydatni się z ciemności inny kształt i wyraz, gdy zbielała
28  3,  6 |      kamizelka, wrzasnął na niego, inny podniósł szablę. Rafał zdarł
29  3,  10|    jesienią przed laty patrzali na inny pochód. Chciał wcisnąć między
30  3,  10|            ty sprawił! Ty, nie kto inny! Czemuś go nie związał słowami,