Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         głosem, puszczając kłęby dymu z krótkiej fajeczki.~- A
 2  1,  1 |   jezuitów, choć już z niego ani dymu, ani popiołu. Ale nie do
 3  1,  1 |       machał ręką dla odpędzenia dymu. Widząc, że Kacper z pośpiechem
 4  1,  1 |         była straszna, o kolorze dymu, który ją owiewał. Co pewien
 5  1,  4 |         o jedną smugę błękitnego dymu, który onego dnia wznosił
 6  1,  6 |     minuta... Oto schylone kłęby dymu, a z nich patrzą twarze
 7  1,  7 |          w górę pióropusz sinego dymu i małe jadowite płomyczki
 8  1,  9 |    wyrywając się z kłębów siwego dymu, padały migotliwe blaski
 9  1,  11|      szpicrutą. Głowę miał pełną dymu, w kościach pałające zarzewie,
10  1,  17|        piachu z cegieł, czarnego dymu i ognia pożarów, zaczął
11  1,  17| zeschłymi uszy:~- Pal!~Czarny od dymu kanonier przyłożył żywy,
12  2,  22|         kierunkach huknęły słupy dymu. Olbromski wetknął Krzysztofowi,
13  3,  2 |     mokry chłód.~W kłębach owego dymu, w blasku kilkunastu świec
14  3,  3 |         brudny i niemal ślepy od dymu i kurzu. Dysząc ciężko,
15  3,  3 |        Runął jego strzał. Pocisk dymu osmalił mu twarz i na chwilę
16  3,  3 |        Głowę miał pełną piachu i dymu, w ustach smak jakby centurii.
17  3,  3 |         sobą w zwojach i kłębach dymu prochowego dwu ludzi w gałganach,
18  3,  3 |     ginęły doszczętnie w chaosie dymu, w huku strzałów i głosach
19  3,  6 |     widły, garnki, sczerniałe od dymu i brudu święte obrazy, jak
20  3,  6 |       wysokich, krwistych kłębów dymu szelmowsko ją zaspokaja.~
21  3,  6 |       częściej. Słupy błękitnego dymu i cudnie okrągłe albo wydłużone
22  3,  6 |   zionące ognie i wybuchy kłębów dymu. Ognie poziome i dymy, ognie
23  3,  6 |        naczelników sekcyjnych.~Z dymu wyjechał niespodziewanie
24  3,  6 |    rozkołysanym dzwonie. Bałwany dymu gęstniały wciąż, stały się
25  3,  6 |     schylił się, żeby przez mrok dymu zobaczyć, co to za jedni,
26  3,  6 |  wciągając w płuca wolniejsze od dymu przy samej ziemi powietrze.~
27  3,  6 | powietrze.~Coraz bliższe wybuchy dymu z kilku i kilkunastu naraz
28  3,  6 |     pięściami oczy pełne piachu, dymu, sadzy. Odsapnął z głębi
29  3,  13|       się w niebo słupy czarnego dymu! Dworu nie widać, dworu
30  3,  16|          ich pył drogi i kurzawa dymu zasłoniła.~Krzysztof wrócił