Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |     włości: takie u mnie z dawien dawna ius terrestre - dnia dzisiejszego...~-
 2  1,  3 |         czeka. Z nauczycielami od dawna darł koty, jako uczeń wcale
 3  1,  5 |       blaszanym lichtarzu od dość dawna i niewiele jej zostało.
 4  1,  5 |           za nogą aż do miejsca z dawna przewidzianego.~Oczy przywykłe
 5  1,  10|          wielkich drzew zniszczył dawną symetrię ogrodu, a tu i
 6  1,  10|           tu w utajeniu od dawien dawna, czyhało w obrazach, w porfirowych
 7  2,  1 |      napisał, a wreszcie popadł w dawną apatię.~Tymczasem odpowiedź
 8  2,  1 |     niepowstrzymanymi falami.~- Z dawna myślałem-rzekł książę po
 9  2,  1 |       grało tam, widać, od bardzo dawna. Kupy dukatów leżały przed
10  2,  1 |          angielski, nosił jeszcze dawną, stanisławowską cechę. Te
11  2,  1 |      czekaj!~- Podejrzewam cię od dawna, że jesteś owładnięty przez
12  2,  10|      kroków na schodach.~Rafał od dawna ocknął się już był ze swego
13  2,  15|      rzeki, były ostrowy z dawien dawna porosłe drzewami, nad wszelki
14  2,  15|   nasłuchiwał pierwszy raz od tak dawna, jak z cicha jesienne liście
15  2,  18|      sobie starość i opuszczenie. Dawna miłość, która tyle już sercu
16  2,  20|    księżniczka Elżbieta.~Nie, nie dawna księżniczka. Stała pani
17  2,  20| piękniejsza jako kobieta, ale nie dawna już księżniczka Elżbieta.
18  2,  20|       przyjemnie, jakby od dawien dawna byli przyjaciółmi. Rafał
19  2,  21|      wojska:~Krzysztof był już od dawna spokojny. Szedł takimi samymi
20  2,  22|         dla spólnego przyjaciela.~Dawna przeciw woli przyjaźń, zastarzałym
21  3,  3 |          domów powybijane były od dawna oskardem wąskie otwory.
22  3,  6 |  przypominało coś miłego, jakowąś dawną, a już, widziało się, na
23  3,  6 |        niepostrzeżonej szczelinki dawna wola, zawzięta na śmierć
24  3,  6 |         von Schauroth idących, od dawna spostrzeżono podjazd. Sformowany
25  3,  6 |           Na spotkanie huzarów od dawna wypadł był z lasu drugi
26  3,  9 |   Olbromski rozpoznawał go już od dawna na tle bardzo słabej łuny
27  3,  10|          właśnie wita i pozdrawia dawna piosenka tym najwyższym
28  3,  15|       może być dla mnie od dawien dawna dymisja i leży w jakiej
29  3,  17|  regentowskim kieleckim od dawien dawna leżał złożony testament
30  3,  17|    modrzewia i wielkiej jodły. Od dawna wszystek sprzężaj zwoził