Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          stanie?~Widział rozognione twarze chłopów, błyszczące ich
 2  1,  3 |        które oblepiło znienacka ich twarze i okręcało szyje.~Odepchnęli
 3  1,  3 |         nocy?~- Na rzece.~Wszystkie twarze wydłużyły się i oczy rozwarły.~-
 4  1,  6 |         kłęby dymu, a z nich patrzą twarze nieznane, mordy zwierząt,
 5  1,  6 |         blask pada na ich zamyślone twarze, posępnie wsłuchane w głos
 6  1,  7 |             w środku żywego śmiechu twarze obudwu krzepły jakby zmrożone,
 7  1,  11|             posępne, głuche i nieme twarze żołnierzy. Wejrzenia ich
 8  1,  12|         było zgorzałe na węgiel ich twarze, zamknięte oczy, zacięte
 9  1,  12|         słów w bolesnym wzruszeniu. Twarze były jak skrzepłe, oczy
10  1,  14|         ulice. Mury były przemokłe, twarze ludzkie niemiłe i jak gdyby
11  1,  17|        bronią, trzęśli się z zimna. Twarze pociemniały i zmora wionęła
12  1,  17| rozróżniając kontury spraw, a nawet twarze, czynił przecie swoje. Policzki
13  2,  1 |           koszul. Były wpośród nich twarze piękne i ohydne, ale przeważnie
14  2,  1 |             pierwszy lepszy frazes. Twarze to były zimne i pozornie
15  2,  1 |          grali wciąż obojętnie, ale twarze ich były coraz bardziej
16  2,  1 |            niedbale] wlepiał oczy w twarze siedzących, wsłuchiwał się
17  2,  3 |            bicie krwi. Nie znane mu twarze Braci przejmowały go teraz
18  2,  3 |            jedne oczy po drugich, w twarze Niemców i Polaków, po raz
19  2,  7 |            gorące powiewy paliły im twarze. Siedzieli nieruchomo, trzymając
20  2,  8 |          zdrowymi płucami i spalone twarze znowu obracali ku słońcu.
21  3,  3 |              szarpali zębami ręce i twarze żywych i umarłych, jak psy
22  3,  3 |          ich rozszarpano bagnetami, twarze zmiażdżono, piersi złamano
23  3,  5 |   Spostrzegał dokoła siebie znajome twarze, srogie gęby lansjerskie
24  3,  8 |       decyzja zasadnicza. Wszystkie twarze były pełne niepokoju, skupienia
25  3,  8 |           Obejrzał płomieniami oczu twarze generałów i rzekł:~- Moja
26  3,  8 |       zbliżyli się ku Dąbrowskiemu. Twarze ogniem gorzały.~- Za wygraną
27  3,  13|             Bolesne, starcze, żółte twarze, jakoby widm zza świata...~
28  3,  14|      źrenicy widział straszliwe ich twarze. Skoczył susem na obu i
29  3,  18|              Spojrzenie oczu mijało twarze po twarzach, szło po spojrzeniach