Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        zębami, oddechem zapartym i twarzą brunatną od nabiegłej krwi,
 2  1,  3 |            chwilę leżał bez sił, z twarzą w bruździe pełnej roztajałego
 3  1,  3 |         potykając kilkakroć, runął twarzą na ziemię. Kiedy wstał chwiejąc,
 4  1,  8 |            mojej wiecznie idące j, twarzą w proch walili, ślad mój
 5  1,  8 |         popłochu uciekał, żeby się twarzą w twarz przeciwko idącej
 6  1,  13|           włosami i małym wąsem, a twarzą tak surową, jakby była z
 7  1,  13|           zapytać?~- Jak to dokąd? Twarzą ku północnemu wiatrowi.~
 8  1,  17|            pieniędzy. Był to Żyd z twarzą mantuańską, popielatoczarną.
 9  2,  3 |         ludzi i światła. Ustawiony twarzą w jakimś kierunku, którego
10  2,  7 |    pewnością będzie. Z tym właśnie twarzą w twarz obcowali. Cieszyli
11  2,  8 |         sztyletu już nie ma. Leżał twarzą ku ziemi, z rękoma w łokciach
12  2,  13|           około sześćdziesięciu, z twarzą schorowaną, wydelikaconą,
13  2,  21|          człowiek jeszcze młody, z twarzą subtelną, wydelikaconą i
14  2,  21|           tchu chłopa. Obrócili go twarzą ku niebu. Oczom ich przedstawił
15  2,  21|          zdjął czapkę, zwrócił się twarzą do trupa i przez sekundę
16  2,  23| kawalerowie jak jeden zwrócili się twarzą w tę stronę. Cedro i Olbromski,
17  2,  23|             Zwrócił się teraz wódz twarzą. Mówił:~- Rycerze!~Za najszczęśliwszy
18  2,  24|     słuchał tych bajdów-pogwarów z twarzą surową i poważną. Wspominał
19  3,  1 |           już padli w krwawym boju twarzą na siemię, a teraz w obcych
20  3,  2 |           płaczącego pod ścianą, z twarzą ukrytą w dłoniach. Śmiesznie
21  3,  3 |      Czarna burza włosów nad białą twarzą, którą w maskę zgrozy ściągnęło
22  3,  3 |           człowiek w sile wieku, z twarzą szarobłękitną, z siwymi
23  3,  3 |       krześle w tej samej pozycji, twarzą do okna zwrócony. Zdawał
24  3,  6 |     krzesło. Gdy usiadł za świecą, twarzą naprzeciwko Rafała, rozłożono
25  3,  6 |    czterdziestu pięciu, sześciu, z twarzą tłustą, okrągłą i jeszcze
26  3,  6 |             Młody jakiś oficerek z twarzą surową i natchnioną, z okiem
27  3,  9 |             Sokolnicki obrócił się twarzą w stronę Ostrówka. Patrzał
28  3,  14|     Klęczeli teraz obaj na ziemi z twarzą przy twarzy i chwilę czekali
29  3,  15|         rzekł nagle, zwracając się twarzą do słuchacza - ja już nie