Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           śniegu.~- Psy gonią... - szepnął do siebie.~W istocie słychać
 2  1,  1 |              Zabiliście, Kasper! - szepnął Rafał zdyszany od biegu.~-
 3  1,  1 |      chytrze rozszerzając powieki. Szepnął z udanym zdziwieniem:~-
 4  1,  1 |      mgnieniu oka.~- Spał? - cicho szepnął urzędnik. - Co miał spać?...
 5  1,  2 |           się na pewno poprawię! - szepnął.~- Więc akomoduj się waść,
 6  1,  2 |          trzy razy... w serce... - szepnął matce do ucha tym samym
 7  1,  5 |     nozdrzami.~- Basiu, Basiu... - szepnął do niej na przywitanie.~
 8  1,  8 |     siedzących.~- Książę Gintułt - szepnął do brata kapitan:~Rafał
 9  1,  10|          Kto to jest taki? - cicho szepnął Rafał.~- Jakże, u Boga Ojca,
10  1,  13|        Pociągnął Gintułta na bok i szepnął:~- Miasto wre. Toż w kwietniu,
11  1,  16|           on ma siostry?~- Ma... - szepnął.~W owej chwili Zofka spojrzała
12  1,  17|             Żeby choć prędzej... - szepnął mu do ucha jego własny duch.
13  2,  1 |           Jarzymski nachylił się i szepnął mu do ucha:~- Nie turbuj
14  2,  1 |         ciebie.~Po chwili znowu mu szepnął:~- Graj śmiało.~Ale Rafał
15  2,  2 |       dociekania w Augustynie... - szepnął jeszcze książę jakby prosząco.~-
16  2,  13|        świeżuteńką młodą sperką! - szepnął mu prawie do ucha ów najstarszy
17  2,  13|               Filut z papusia... - szepnął Krzysztof nachylając się
18  2,  14|            czytasz?~- Sztucer... - szepnął Trepka przymrużając oko -
19  2,  17|        Trepka.~- Iście całuje... - szepnął Cedro.~- Panu hrabiemu całusy
20  2,  17|            z wami stało później? - szepnął Cedro.~- W Marsylii równa
21  2,  18|             stary. konie podawać - szepnął obojętnie trzeci - widzę
22  2,  21|           osłabiać.~- Głupcze... - szepnął mu w samo ucho Rafał. -
23  2,  21|     skorupę mózgu!~- O ciebie... - szepnął Cedro ze ściśniętymi zębami,
24  2,  21|           drugiego posterunku... - szepnął Rafał. - Leci na znak do
25  2,  22|            urwisy warszawskie... - szepnął mu do ucha. - Skądżeś się
26  3,  3 |              Jakże cię kocham... - szepnął chwytając dech w piersi.
27  3,  3 |        sprawnie.~- Mniszeczki... - szepnął Wyganowski mlaszcząc ustami. -
28  3,  9 | drapieżnego ptaka.~- Barkanik... - szepnął z szyderskim uśmiechem.~
29  3,  9 |          Generał wstrzymał konia i szepnął do Rafała:~- Czy widzisz