Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         który nigdzie nie bywał i nikogo prawie nie przyjmował u
 2  1,  2 |          Spostrzegł śpiących, ale nikogo nie mógł poznać. Drżał na
 3  1,  4 |       słów, jeszcze nigdy i przez nikogo nie słyszaną, dźwięki z
 4  1,  12|          odpowiedzieli szeptem. - Nikogo na plac nie puszczamy.~-
 5  1,  13|        samotności, nie spotykając nikogo, ani żywego ducha. Miasto
 6  1,  13| Scaligerów tak był znużony, że na nikogo nie patrząc rozsiadł się
 7  1,  16|       gęsi, ani dla czeladzi. Dla nikogo... Spuściła oczy i ponury
 8  2,  1 |           rozumiał i on nie cenił nikogo według istotnej wartości.
 9  2,  1 |          radości. Nie żal mu było nikogo i niczego. Wszystko rwało
10  2,  2 |         nie był tu wcale i nigdy. Nikogo w Warszawie nie zna. Wszak
11  2,  6 |        niż wilk. Ty się nie boisz nikogo na ziemi! Masz przy sobie
12  2,  6 |           i ślubów. Nie boisz się nikogo, nikogo, nikogo na ziemi.
13  2,  6 |     ślubów. Nie boisz się nikogo, nikogo, nikogo na ziemi. Ani ludzi,
14  2,  6 |         boisz się nikogo, nikogo, nikogo na ziemi. Ani ludzi, ani
15  2,  7 |          i mówiły do niej, że dla nikogo, dla samych siebie kwitły
16  2,  18|        wojska, nie przepuszczając nikogo zgoła, nawet poczty listowej,
17  2,  22|      drodze~Nie postrzeżeni przez nikogo dostali się jałowcowymi
18  2,  22|            Przed karczmą nie było nikogo, na drodze również. Wróble
19  2,  24|       wódz naczelny nie był przez nikogo wodzem mianowany ani potwierdzony.
20  2,  24|        jego wnętrze nie szczędząc nikogo. Chwytano niewolnika, zabierano
21  3,  1 |           z pocztowym. Obadwaj na nikogo nie zwracali uwagi. Szli
22  3,  2 |           Nie widział koło siebie nikogo. Jedne z koni jego towarzyszów
23  3,  3 |  cichaczem, nic postrzeżeni przez nikogo. Skradali. się na palcach
24  3,  3 |         wyjrzeli na dziedzińczyk. Nikogo.~Trzy kury najspokojniej
25  3,  3 | wyciągnionymi rękoma. Nie widział nikogo. Śpiewał rozpaczliwie jakąś
26  3,  6 |          będzie lepiej...~- Ja tu nikogo nic puszczę! - zgrzytnął
27  3,  6 |      Falentach również filie było nikogo. Całe miejsce spało w pustce
28  3,  10|           grzecznie uśmiechnięty, nikogo nie widząc. Przemknął się
29  3,  10|           wielka ziemia, która do nikogo nie należy, staremu śni