Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     waszmość, miłościwy panie, z łaski swej... Niech i moje serce
 2  1,  5 |         dopuszczony już w drodze łaski przed rodzicielskie oblicze,
 3  1,  8 |      przez głos obcy, głos pełen łaski miłosnej. Nie umiałby nikomu
 4  1,  8 |       podobny? Samuel Zborowski, Łaski, Radziwiłły!... A Czarniecki?
 5  1,  10|         na pole wychodzili jak z łaski, i koniec końców do garnka
 6  1,  11|          i rzekł:~- A to, proszę łaski panicza, żołnierze chłopa
 7  1,  11|        Za to go biją, że, proszę łaski panicza, na pańskie nie
 8  1,  13| wprowadzony, oczywiście w drodze łaski, jako rodak, do sali oficerskiej.
 9  1,  13|     nadzieją. Toż mogłem pójść w łaski króla pruskiego, w służbę
10  1,  14|       korpusie. Ale nie uważaj z łaski swej tego, co mówię, za
11  2,  1 |       lokaje podający kapelusze, laski, płaszczyki, okrywki. Cała
12  2,  1 |    wydarł się z rąk napastników, laski poczęły spadać na ściany
13  2,  1 |       nie miał nic w ręku, nawet laski. Mimo to z wyciągniętymi
14  2,  2 |        tyla szczęśliwy, żeby tej łaski dostąpić. Jestem żołnierzem...
15  2,  12|        ziemski, kiwnie czasami z łaski a dobrej woli głową, odpowiadając
16  2,  13|         Jesteś hrabianką z mojej łaski... - rzekł Krzysztof zwracając
17  2,  13|  Straciwszy prawa modnego bytu i łaski w salonie, zdawały się kryć
18  2,  14|         ogrzać się w promieniach łaski.~- Pan poseł siwiejesz nie
19  2,  17|        rozpowiedziała, że od was łaski takiej doświadczam. Niedobrze
20  2,  18|         Nie ucz mię pan hrabia z łaski swojej, o czym powinienem
21  2,  20|         Kalwicki, trzymaj się, z łaski swej, w ryzach!~- Już milczę.
22  2,  20|         być ukochanym zwiastunem łaski.~Usłyszał oddech śpiącego
23  2,  23|        nadto jakieś zastępstwo z łaski pewnego sąsiada, co wolał
24  3,  6 |        błotach rozrosłe w kępy i laski, czarne były jeszcze, jakby
25  3,  6 |      skoro świt, a teraz milcz z łaski swojej i... niech cię wszyscy
26  3,  6 |        lasów i najbliższej wsi - Laski. We mgle widać było drzewa
27  3,  6 |          osobliwie w kierunku na Laski, na Janczewice, Lesznowolę.
28  3,  10|       chłopa, który się doprasza łaski, słowa-odpowiedzi od możnego
29  3,  17|   mruknął Cedro.~- Dopraszam się łaski pana porucznika... -począł