Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      zabitej w ogrodzie...~Nagły, daleki, jadowity głos drgnął w
 2  1,  3 |         oczy smutek owiał.~Był to daleki kuzyn Rafała, jedyny syn
 3  1,  3 |         nagła usłyszeli poza sobą daleki, daleki dźwięk. Był to głos
 4  1,  3 |       usłyszeli poza sobą daleki, daleki dźwięk. Był to głos zegara
 5  1,  7 |      matki. Ale był to żal drugi, daleki, jakby' przybłąkany... Słuchał
 6  1,  8 | świetlista i silna niby namiętny, daleki, daleki śpiew... Pierwszy
 7  1,  8 |      silna niby namiętny, daleki, daleki śpiew... Pierwszy nadmierny
 8  1,  8 |       depcące jedwabną głębinę, i daleki, daleki kwiat lilii wodnej,
 9  1,  8 |       jedwabną głębinę, i daleki, daleki kwiat lilii wodnej, nieruchomo
10  2,  8 |          Heleny oblatał przestwór daleki, aż jak melodia najcudniejsza
11  2,  10|    znużonymi oczyma jął patrzeć w daleki kąt ciemnicy. Gdy oczy jego
12  2,  11|       gajów różanych, musnął oczy daleki widok kamelii w kwiatach,
13  2,  12|      rozszarpać. W pewnej chwili, daleki od samowiedzy, co się z
14  2,  17|         ciągnęły oczy człowieka w daleki, daleki widnokres. Piaszczysta
15  2,  17|          oczy człowieka w daleki, daleki widnokres. Piaszczysta droga
16  2,  18|       boleści, powitały widok jej daleki jako znak życia i pozdrowienie
17  2,  21|      Wszędzie było pusto i cicho. Daleki gwar zagłuszał odgłos kroków.
18  2,  21|         wskazał szablą kierunek i daleki dom.~- Prowadź nas! Komendant
19  2,  21|       zabarwiały .prześlicznie ów daleki, niebieskawy spłacheć ziemi.
20  2,  24|         Szedł polem-lasem ów grom daleki. Niosły go wiatry i dżdże,
21  3,  1 |     stamtąd pierwszy raz dojrzeli daleki kraj. Aże chłop gadać nic
22  3,  1 | wskazywały sobie nawzajem ów kraj daleki, wołając, że wreszcie widać
23  3,  2 |        ich w życiu nie słyszał... Daleki plusk rzeki Ebro... Polne
24  3,  6 |           w tę stronę, skąd szedł daleki takt. I oto w odległości
25  3,  6 |   wysuwała się naprzód. Dolatywał daleki gwar i śpiżowy dźwięk.~Szmat
26  3,  6 |        cicho, że wojsko usłyszało daleki szelest suchych zeszłorocznych
27  3,  6 |     chmury. Zupełnie jakby bardzo daleki las; porznięty w poręby,
28  3,  7 |          O świcie dał się słyszeć daleki ogień tyralierski. Przemknął
29  3,  18|          źrenicach cesarskich jak daleki błysk w burej, bezlicej,