Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         komisarza.~Rafał nastawił ucha.~- Sołtys, bębnić!... -
 2  1,  2 |  klimontowskich Żydków, rznęła od ucha mazury, oberki, krakowiaki,
 3  1,  2 |           złączyły się teraz i od ucha cięły zawołanego mazura.
 4  1,  2 |      wszystkich.~Żydki urznęły od ucha.~Wkrótce śnieg ubity był
 5  1,  2 |       serce... - szepnął matce do ucha tym samym demonicznym głosem. -
 6  1,  2 |           tony muzyki grającej od ucha. Skrzypce zanosiły się,
 7  1,  4 |        Zofka Rafałowi szepnęła do ucha:~- Nie chodź z nami przed
 8  1,  5 |    dźwięku tkliwych słów, które z ucha nie mogą odlecieć, a z serca
 9  1,  7 |      milczkiem kąsający, dobiegła ucha i jadowitym zębem wieczną
10  1,  10|          bał, żeby ci jej ręka do ucha nie zaniosła? Młodzieniec
11  1,  13|         że nie grają. Doszły jego ucha znajome polskie matematyczne
12  1,  16|       przysiągł, że dolatujący do ucha łoskot-to echo Urysiowego
13  1,  17|        prędzej... - szepnął mu do ucha jego własny duch. Myśl tę
14  2,  1 |      nachylił się i szepnął mu do ucha:~- Nie turbuj się o pieniądze.
15  2,  10|          jęk nie doleciał do mego ucha.~Zapomnę, żeś jest na ziemi.~
16  2,  13|              szepnął mu prawie do ucha ów najstarszy między lokajami.~
17  2,  14|      urodzenia był dureń. Nie mam ucha do tej melodii. Sadzić ziemniaki,
18  2,  19|    dziwnym uśmiechem rzucił mu do ucha słowo:~- Ciotunia...~Cedro
19  2,  19|        tylko ten, komu szeptał do ucha.~Usłyszeli jednak nazwiska.
20  2,  22|    warszawskie... - szepnął mu do ucha. - Skądżeś się ty tu wziął
21  2,  22|            a co już najmilsza dla ucha, to to, że wziął kasę królewską.~-
22  2,  24| przyłożywszy otwór lufy niemal do ucha. Szarpnął wodze, ostrogi
23  3,  1 |          młodego i mamrotał mu do ucha:~- Pokój, padają, na wieczny
24  3,  2 |          go w ramię i rzekł mu do ucha:~- Wielebny ojcze, dawaj
25  3,  3 |        franciszkanów. Nastawiwszy ucha słyszeli gwałtowną wrzawę
26  3,  4 |       zdołał wyjąć zgięte palce z ucha garnuszka.~Nie ocknął się
27  3,  9 |       placówek. Nastawił ciekawie ucha. W tym rozstroju nocnym
28  3,  10|         zaczął szeptać staremu do ucha tak, żeby nikt nie słyszał.~-