Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    pedają, ze swoją fuzyjczyną i stanęli na stanowisku, jak ogary
 2  1,  1 |     prawie, gdy na skraju leśnym stanęli przed kurną chatą, zadętą
 3  1,  1 |       przenikający do kości. Gdy stanęli na przełęczy, którędy szła
 4  1,  2 |     Helenę, i śmiała się wesoło. Stanęli za progiem izby bawialnej,
 5  1,  3 |         drogę i, brnąc w błocie, stanęli nad wodą. Zmierzch już nadciągnął
 6  1,  3 |        skok wdarli się na górę i stanęli przede drzwiami domostwa,
 7  1,  5 |     badając powietrze nozdrzami. Stanęli obok murowanej budowli.
 8  1,  5 |       płynął z najgłębszej rany, stanęli. Głowy dźwignęły się, uniosły
 9  1,  7 |     Chodź no, zobacz. Już świta.~Stanęli obaj w otwartym oknie.~W
10  2,  1 |     owalna sala, na której progu stanęli, była pełna gości. Szeroko
11  2,  3 |         się niewidzialne drzwi i stanęli w ich świetle trzej mężowie
12  2,  3 |          uznają Brata...~Wszyscy stanęli w otworze stołu i podali
13  2,  10|         kołnierz i zwlec na dół. Stanęli obaj w smudze światła, tuż
14  2,  11|   krzewami. Było południe, kiedy stanęli u wejścia.~Wpuszczeni do
15  2,  16|       nimi w mgłę polną. Z nagła stanęli jak wryci. Z tej mgły, na
16  2,  17|         legionowy swemu dowódcy. Stanęli my w porządnym szyku, gdy
17  2,  17|    całkiem zbyteczna. W porządku stanęli my na kamieniach portu.
18  2,  17|     płaszczyzny zatok. Ledwie my stanęli nogą na tym lądzie, oczu
19  2,  20|         Narodzenia, pod wieczór, stanęli w Jazie. Zatrzymali się
20  2,  21|   ostatniej, gdy razem na chwilę stanęli, rzekła mu:~- Będzie gawot.
21  2,  22|          zdrowie!... Oni pierwsi stanęli jak jeden człowiek. Z każdych
22  3,  3 |       jego szczycie lekki szmer. Stanęli.~Była cisza. Ale skoro pierwszy
23  3,  3 |       nie znany mu takt. Wkrótce stanęli przed dębowymi drzwiami
24  3,  3 |        pierwszym żywy. Żołnierze stanęli.~Hiszpanie chcąc widocznie
25  3,  6 |      Wołochów...~Wodzowie polscy stanęli przy armatach. Książę Poniatowski
26  3,  8 |         w jedną z nich i wkrótce stanęli na tamtym brzegu. W okopach
27  3,  9 |      tonące w oddaleniu. Wkrótce stanęli nad brzegiem Świdra. Po
28  3,  14| Dojrzawszy, widać, jego płaszcz, stanęli. Wszczęła się cisza. Wicher