Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |               głębokim śniegu... Od tej rozkoszy ciągle odrywały Rafała wskazówki
 2  1,  3 |             nagła radosnym, aż sennym z rozkoszy głosem wyszeptał do towarzysza:~-
 3  1,  5 |                Lecieli oboje w dzielnej rozkoszy. Rafał chylił się na jej
 4  1,  5 |             dotknął się ściany. Dreszcz rozkoszy przeniknął całe jego ciało.
 5  1,  5 |                 niewysłowionej, czystej rozkoszy, jaką tylko uczuć można.
 6  1,  5 |                szczęścia jakby cudzego, rozkoszy niedościgłej, zgoła czystej,
 7  1,  5 |               czuł, nazwać słowem czarę rozkoszy zbliżoną do ust, zawrzeć
 8  1,  5 |              samotną i potajemną chwilę rozkoszy z nagła roztrąciło coś jak
 9  1,  5 |            szczęścia, łoże bezcielesnej rozkoszy odsłania się o krok... Wyciągnąć
10  1,  8 |         nieuchwytny głos, echo radości, rozkoszy, rozpaczy, walki, głos nie
11  1,  10|             cicho, sennie drzemiących w rozkoszy. Naokół było cicho jak w
12  2,  2 |                  straszliwym muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept,
13  2,  4 |                  straszliwym muśnięciem rozkoszy. W tej samej chwili szept,
14  2,  5 |                sobie, ku głębiom pełnym rozkoszy niewysłowionej, których
15  2,  7 |                Przystępowali wówczas do rozkoszy najwyższych, jakoby do początku
16  2,  7 |                bijące, czyniły ją pełną rozkoszy wciąż nowej a nieprzebranej,
17  2,  7 |                kamiennym łożysku, wśród rozkoszy pian, rozdymać w banie i
18  2,  10|              mówić. Głos jego dygotał z rozkoszy. Coś w tonach jego drgało
19  2,  13|            przymknął oczy i z uśmiechem rozkoszy, z niewymowną radością w
20  2,  20|           tryskająca z wiecznego źródła rozkoszy. Wówczas bardzo musiał zmienić
21  2,  20|            chropawe ściany są zasłonami rozkoszy, gdzie każdy szelest może
22  2,  20|            prawo przebywać w tym okręgu rozkoszy, każdy pies ma prawo położyć
23  2,  21| najrozkoszniejsza doba życia. Samej ich rozkoszy nie czuł wcale. Otrząsnął
24  2,  21|              falach najwyższe złudzenie rozkoszy.~Zakłócała ciszę muzyka
25  2,  21|            drodze spojrzeń obłąkanych z rozkoszy, przywierali na mgnienie
26  2,  21|            leżała na obłokach, w niebie rozkoszy. Słodkie szepty snuły się
27  3,  3 |               jako wcielenie najwyższej rozkoszy. Piękna doncella nie obróciła
28  3,  3 |               żołnierski szyk, zażywały rozkoszy z wariatami.~Kapitan Wyganowski