Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |           mię przy sobie w bitwach. Przecież sam dobrze wiesz, jak cię
 2  1,  14|        wśród ciężkich dni żywota, a przecież owe nadchodzące nowe zjawiska,
 3  1,  14|         walk ubiegłych, malował się przecież nie kobiecy wyraz. Było
 4  1,  14|         siłą nie powiedziałeś: tak! Przecież otrzymałeś specjalną i doskonałą
 5  1,  14|            czyniłeś, pozostawił cię przecież w tym samym co przed wojną
 6  1,  17|          całej długości.~Książę tak przecież był zmęczony, że ledwie
 7  2,  1 |         ogniem wstydu, gdyż słyszał przecież niemało, ale opinii najsprzeczniejszych.
 8  2,  1 | Bogusławskiego?~- Co pleciesz?!~- A przecież go wszyscy chwalą, co widzieli...~-
 9  2,  2 |            miecza i zmazana. Został przecież każdy dreszcz dwu duchów
10  2,  2 |             mglistej niechęci. Szła przecież dalej, wykonywając rozkaz
11  2,  3 |           głębokim, przeraźliwym, a przecież wciągającym niezrozumieniem,
12  2,  3 |          nimi złączony na zawsze, a przecież byli dla niego obcy i jakby
13  2,  4 |             mglistej niechęci. Szła przecież dalej, wykonywając rozkaz
14  2,  5 |             niewysłowionej, których przecież nie da zaznać nigdy... Długie
15  2,  12|            samo milczenie. Nie mógł przecież inaczej. Musiałby był odsłonić
16  2,  12|                  Wszystko rozważam. Przecież mówię ci, że mam swój własny
17  2,  14|         domu rodzicielskim, pragnął przecież pochwalić się przed Rafałem
18  2,  14|           austriacki. Cóż u diaska! Przecież to wiadoma rzecz, że Trepkowie
19  2,  17|           diu Pe - Makaja. Istotnym przecież wszystkich wodzem był Karol
20  2,  18|             tajemnicy. Kończyło się przecież na wybuchu przekleństw,
21  2,  22|     kompania chórem podtrzymała! My przecież spod Austriaka, nie wiemy
22  3,  2 |        Bronić się, do stu piorunów! Przecież potrafi bronić się i umrzeć
23  3,  2 |             się, że tak niewiele, a przecież jest to właściciel i twórca
24  3,  3 |         kazałbym!... Na miły Bóg... przecież to... wieszać jak kundlów!~-
25  3,  4 |         Któż to idzie ku niemu? Zna przecież tego człowieka... Widział
26  3,  7 |            co też to książę pan!... Przecież to jakiś oficer.~Rafał dźwignął
27  3,  15|              O cóż idzie?~- Bracie! Przecież tam może być dla mnie od
28  3,  15|             siepaczów, morderców, a przecież ich szczędzę i cenię, bo