Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        domu. Gdy go owiało mroźne powietrze zimowego świtu, zupełnie
 2  1,  3 |       myśl, jak to śnieg, gdy się powietrze ogrzeje, zacznie topnieć
 3  1,  3 |         głęboko wciągnął w piersi powietrze.~Pan Filip był pedelem szkolnym,
 4  1,  5 | wyciągnąwszy szyję brała chrapami powietrze. Wówczas jego ręka gładziła
 5  1,  5 |      chrapiąc i ostrożnie badając powietrze nozdrzami. Stanęli obok
 6  1,  5 |       krzykiem chwytając w piersi powietrze. Brnął potykając się. Stawał.
 7  1,  12|        płonęło, wonią napełniając powietrze. W środku był ołtarz zrobiony
 8  1,  17|           kameliowy kwiat, łykała powietrze. Człowiek siedzący kołysał
 9  1,  17|      śnieżnobiałe ich słupy. Całe powietrze wstrząsało się od dźwięcznego
10  1,  17|        ogień, żeby się wysadzić w powietrze. Hańba ci, zdrajco!~Foissac-Latour
11  2,  12|      rodzimy. Wciągał płucami jej powietrze i nie mógł się nasycić widokiem.
12  2,  15|      roztopione w złocie, chłodne powietrze. Gałęzie sosen zaglądały
13  2,  15|     obarów na sosnach, napełniała powietrze.~Rafał budził się daleko
14  2,  15|    czerniejących liści przeniknął powietrze. Rafałowi wydało się, że
15  2,  15|        tak bardzo prędko przeszył powietrze. Wydało się tylko, że to
16  2,  17|          zuchwałości i czyste jak powietrze. Nie kłaniał się dziadowskim
17  2,  17|          ogniste słońce przepalać powietrze na wskroś! Nastaje taki
18  2,  21|       charcząc i ciągnąc w piersi powietrze, aż runął na dziób łodzi,
19  2,  22|           buchnęło na nich duszne powietrze i gwar. W ciasnych stancyjkach
20  3,  1 |       podobnie jak czyste i żyzne powietrze gór umacnia ciało.~W pierwszych
21  3,  6 |          wywieziono sprzęty, było powietrze mocno stęchłe. Za pierwszym
22  3,  6 |        kroków od niego wyleciał w powietrze kieson prochowy. Słup ognia
23  3,  6 |          od dymu przy samej ziemi powietrze.~Coraz bliższe wybuchy dymu
24  3,  10|          na cały naród jak morowe powietrze... - zaczął szeptać staremu
25  3,  11|        kolegiackiej, leciał przez powietrze. Posępny był rumor śmierci
26  3,  11|          światło! Zimne, czystsze powietrze... Ujrzeli w górze sklepienia
27  3,  15|           tam nie dolatał, martwe powietrze stało nieruchomo jak w zapartej
28  3,  15|       Wyganowski prędko przełknął powietrze.~- Czy ja do kraju?... Tak,