Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          wytężył słuch... Gdy go do ostatniej granicy na zwiady posłał,
 2  1,  2 |             napełnił dom cały aż do ostatniej sionki, gdzieś na ogrody
 3  1,  3 |            ubrania nasiąkły wodą do ostatniej nitki, nogi w butach głośno
 4  1,  12|           usiłują zrobić interes na ostatniej resztce własności ludu.
 5  1,  14|          Słyszałem - zapytał - że w ostatniej kampanii byłeś przy wodzu?~-
 6  1,  14|      zamiarze wyznania Sułkowskiemu ostatniej, najgłębszej calizny swych
 7  1,  15|       uczęszczających za kulisy.~Do ostatniej kategorii Rafał nie należał
 8  2,  1 |        wychylając wielki kielich do ostatniej kropelki.~- Iterum, bracie!~-
 9  2,  9 |             na inną, na inną, aż do ostatniej. Nie opuszcza go nadzieja,
10  2,  10|            zdrętwiały w sobie aż do ostatniej kropli krwi, aż do korzeni
11  2,  10|         nędz aż do nieznanej, aż do ostatniej, której jeszcze nawet wśród
12  2,  11|          Wypadło tedy nocować w tej ostatniej mieścinie przed łańcuchem
13  2,  11|         odkryte, przepłynione aż do ostatniej granicy, skąd mógł napisać
14  2,  12|           siebie! Był zniszczony do ostatniej kości, zniweczony do ostatniej
15  2,  12|      ostatniej kości, zniweczony do ostatniej żyły. Twarz miał żółtą z
16  2,  12|             dachem; później tylko w ostatniej potrzebie zbliżał się do
17  2,  12|         potrawy! Rafał zmiótł ją do ostatniej kruszyny, a tłuszcz do kropli
18  2,  12|             piechotą?~- Bo jestem w ostatniej nędzy.~- Rafał!~- Umieram
19  2,  17|         wieczne. Bosy, przemokły do ostatniej nitki, spracowany a zeszarpany
20  2,  17| śmiertelnych bojów! Od pierwszej do ostatniej chwili... Pierwszy batalion
21  2,  21|            tych figurach. Dopiero w ostatniej, gdy razem na chwilę stanęli,
22  2,  21|          dukata, to wszystko, aż do ostatniej sztuki, kładł na stole.
23  2,  24|            z konia albo chwytał się ostatniej obrony kawaleryjskiej: palił
24  2,  24|             rycerstwa! Chciał się w ostatniej minucie rzucić w lukę między
25  3,  1 |      wyciągnął w górę aż do granicy ostatniej, kiedy ciężar jego śliskiej
26  3,  2 |            potu, po wykonaniu pracy ostatniej, która daje możność poznania
27  3,  3 |            i piątą. Wszystkie aż do ostatniej. Wtedy przymknął okno tak
28  3,  6 |    najgorszej chwili. Daj mi męstwo ostatniej godziny, kiedy popłoch rozpędza