Tom, Rozdzial

501  2,  24|             sam Kraków się podciągnął, ale gdzie! Za Górą Kalwarią,
502  2,  24|            nikt, żebyś ta nie jednego, ale dziesiąci zwołał, bo sam
503  2,  24|             jego nie był nadzwyczajny, ale i nie ostatni. Krzyż miał
504  2,  24|                terlicę, choć nie nową, ale wytrzymałą, węgierskim krojem.
505  2,  24|               piechota liniowa pruska, ale nadto uzbrojeni mieszkańcy
506  2,  24|              do liczby armię Amilkara, ale jazda rawska rzuciła się
507  2,  24|             naprzód, dobywszy pałasza, ale jeno przecwałował w kupie
508  2,  24|             dać dragonom silny odrzut, ale w regularnym starciu świeżo
509  2,  24|                domostw przedmiejskich, ale uchodząc zapalili te wszystkie
510  2,  24|                na wylot, raz za razem. Ale stara brama nie popuszczała.
511  3,  1 |                ćwiczenia gimnastyczne. Ale już po upływie dwu tygodni
512  3,  1 |           przed sobą konnego brodacza, ale pomimo całej siły konia
513  3,  1 |                się do oręża jak jeden, ale rozkaz trzymał ich w pętaczce
514  3,  1 |                który wąchał już proch, ale bardzo z daleka? który odbył
515  3,  1 |             Bawary, choć się i bronią, ale rady dać nie mogą. A tu,
516  3,  1 |            słychać było w tej stronie. Ale w siedm minut pułk stanął
517  3,  1 |             boku, polem, zachodziły...~Ale gadki! W jednym momencie
518  3,  1 |             Gościńcami, za Cesarzem.~- Ale dokąd?~- Bić się i tyla.~-
519  3,  1 |               a co pochwalić w glicie, ale od razu z niego kapitan,
520  3,  1 |          skąpią królom na ucztach...~- Ale dokądże to chcesz iść, stary
521  3,  1 |              dopiero znowu] do ziemie, ale już wtedy ostatni raz na
522  3,  1 |               różne korowody służbowe, ale koniec końców w październiku
523  3,  1 |          zajęty żołnierskimi sprawami. Ale w istocie rzeczy jechał
524  3,  2 |                dzwonił zębami z zimna, ale zarazem palił się z zachwytu.
525  3,  2 |            obok olstrów pistoletowych. Ale kromeczka była mała, stanowiła
526  3,  2 |               i umrzeć jak się należy! Ale ginąć podle, wśród podłej
527  3,  2 |              taki okrzyk przez chwilę, ale wnet odprężała się zasłona,
528  3,  2 |                wydzierał się z piersi, ale go wola dusiła w gardle.
529  3,  2 |             gwar przeważnie francuski, ale przebijały się dźwięki niemieckie,
530  3,  2 |             jest wprawdzie w mundurze, ale bez innych, niezbędnych
531  3,  2 |              wołał głosem błazeńskim - ale ksiądz proboszcz! Zdawałoby
532  3,  2 |                 żeby poprosić o kąsek, ale głód kiszki skręcał. Kamraci
533  3,  2 |         posunął się w tamtym kierunku, ale ujrzał już tylko plecy i
534  3,  2 |         skoczył, żeby ścigać księżynę, ale za naciśnięciem klamki przekonał
535  3,  3 |        przelatujący zwiastował śmierć. Ale w tym właśnie młoda dusza
536  3,  3 |            ludzi gwardii hiszpańskiej, ale i Francuzi wzmocnieni zostali
537  3,  3 |              kańczugiem gnał do biegu. Ale skoro tylko wychynęli z
538  3,  3 |          pchnął w to miejsce bagnetem, ale uderzył w szczery mur. Czając
539  3,  3 |            szmer. Stanęli.~Była cisza. Ale skoro pierwszy z idących
540  3,  3 |         wydrzeć niebezpieczny sztylet. Ale nie sztylet napotkała ręka.
541  3,  3 |              chwili rękojeść puginału.~Ale oto rozległ się trzask wywalonych
542  3,  3 |          odciągnęli i zabrali ze sobą. Ale Cedro położył mu rękę na
543  3,  3 |                między dwie barykady... Ale już nie ma nam kaj iść.
544  3,  3 |        unikając bynajmniej ich widoku, ale ich prawie nie dostrzegając.
545  3,  3 |           Furty i bramy były zawalone, ale je wnet wyłamano. Hiszpanie
546  3,  3 |             Skromność godna zazdrości! Ale mówią głośniej od słów,
547  3,  3 |               ustami. - Nie wszystkie, ale przeważna większość. Nie
548  3,  3 |                nie potrzebują habitów, ale z drugiej strony nie widzę
549  3,  3 |   numantyńskich. Wprawdzie są wyjątki, ale o tym później...~W oczach
550  3,  3 |        Chciałem powiedzieć inny wyraz, ale boję się obrazić twe ucho.~-
551  3,  3 |         wyniosłością.~- Czy podobna? - Ale cóż za przyczyna, jeżeli
552  3,  3 |                cośmy to tutaj czynili. Ale najważniejsze to to, że
553  3,  3 |         potargany w strzępy, szmaty... Ale jego łachmanami ktoś tak
554  3,  3 |               i ręce już zesztywniały, ale twarz spokojowi grobu i
555  3,  3 |             pudel, jeździec, blondyn - ale już nie był pewny, czy rzeczywiście
556  3,  3 |             nie będzie wcale broniony. Ale skoro większy tłum woltyżerów
557  3,  3 |               zdobyty. Został zdobyty, ale zapłacono za niego drogo.
558  3,  3 |                szyja prężyła do ciosu. Ale oprawca już się nie dał
559  3,  3 |             miejsce pełne jest szykan. Ale ludzie odetchnęli. Bić się
560  3,  3 |          kanonierów. Bateria zamilkła. Ale wówczas ze wszystkich stron,
561  3,  3 |             ziemi i odwiecznych murów. Ale żołnierze francuscy i polscy
562  3,  3 |               między innymi w szeregu, ale nie spał wcale.~Na końcu
563  3,  3 |             gniewem zawijał w płaszcz. Ale chociaż zasłonił oczy, nie
564  3,  3 |            wyłażąc z szeregu leżących.~Ale zanim stanął na nogach,
565  3,  3 |             córy Diosa, Pallady Ateny. Ale wraz uwydatni się z ciemności
566  3,  3 |               do świetlistych okien... Ale nie skrzypnęła pod jego
567  3,  3 |           zamiarem, że dokądś pójdzie. Ale nie postąpiła ani kroku.
568  3,  4 |                teraz zgrzytanie haków, ale nie bardzo wiedział, gdzie
569  3,  4 |       bohaterstwa nie tylko za siebie, ale za cyny i wnuki, odpinasz
570  3,  4 |         pamiętacie?~- Może i pamiętam, ale opowiedz...~- W Calatayud
571  3,  4 |         padając bez sił w swój barłog. Ale nie krzyknął już, tylko
572  3,  5 |               ani takich, ani owakich, ale za to kiełbasy Skarzyński
573  3,  5 |               przystrzyżonym wąsikiem, ale czerstwy i czerwony jak
574  3,  5 |         oficerowie.~- Żyje?~- Zrąbany, ale tchnie.~- Na górę z nim,
575  3,  5 |           starczyło. Potem kamieniami. Ale roni rozebrali mur, wybili
576  3,  6 |          miejsca dobrego do przebycia, ale wszędzie na próżno:~Po roztopie
577  3,  6 |            świata schorzałe i opuchłe, ale już i na nich żółtawe bazie
578  3,  6 |                się nagimi spłachciami, ale już ozime żyta płonęły gdzieniegdzie
579  3,  6 |                zwija i ściska w sobie, ale już ani jednej łzy wydać
580  3,  6 |              żeby rozprostować kolana. Ale kapitan nie dla samego wypoczynku
581  3,  6 |      wrzeszczało wśród kopyt końskich.~Ale drugie i trzecie linie natarły
582  3,  6 |              zdrętwiałą i ciężką rękę, ale nie mógł już zadać ciosu.
583  3,  6 |             Bronił się i udawał zucha. Ale ściągnięto go z konia. Gdy
584  3,  6 |             szedł równo, sporą ryścią. Ale oto w oczach począł się
585  3,  6 |        wachmistrz śmiał się pod wąsem, ale wobec Rafała nie ważył ust
586  3,  6 |               o co chodzi żołnierzowi, ale milczał.~Widok krwi tego
587  3,  6 |      bynajmniej nie pokorny:~- Ja idę, ale wy, młokosy, popamiętacie!~-
588  3,  6 |               sondowaniu i myciu rany, ale się i pocieszył, gdy go
589  3,  6 |              tej izby modre źrenice... Ale nic już nie ujrzą, nic a
590  3,  6 |            wspomnienie żywe piękności, ale popiół jako uczucie, a jam
591  3,  6 |           Spokojne, zimne, mężne oczy!~Ale oto skrzywienie odrazy maluje
592  3,  6 |         fałdami idącymi wzdłuż twarzy, ale teraz przypatrywał się jej
593  3,  6 |         Drzemał tak przez czas pewien, ale gdy sen na dobre morzyć
594  3,  6 |           Zsunął dwa krzywe krzesełka, ale nie zdołał zmieścić się
595  3,  6 |                czasem nie jaki znawca, ale nie! - dobre człeczysko.
596  3,  6 |                grobli... to zapewne... Ale będziemy was wspierali.
597  3,  6 |               po niemiecku?~- Umiem.~- Ale czy na pewno?~- Umiem, panie
598  3,  6 |         pojmania, uważasz, niewolnika. Ale czegóż łazisz rozpięty jak
599  3,  6 | niecierpliwością na alarm, wystrzał...~Ale cisza była nieprzerwana.
600  3,  6 |                mojej pozgonnej chwały?~Ale, o Boże mój, upokórz serce...~
601  3,  6 |               ramię me, wspomóż serce!~Ale, o Wszechmogący, jeśli Twa
602  3,  6 |             niesłychanego podniecenia, ale już nie drżał tak całym
603  3,  6 |               stępa pojechał na prawo, ale tuż o kilka kroków koń jego
604  3,  6 |               ich nieustanny grad kul. Ale już z trzech stron, od Puchał,
605  3,  6 |           zasady, szczędzić żołnierza. Ale kiedy to spełnił i kiedy
606  3,  6 |             nie jak na początku bitwy, ale jak wówczas, gdy szukał
607  3,  6 |          Zalewano goi duszono nawozem, ale bomby zaprawne sztucznymi
608  3,  6 |                nie tylko przez groblę, ale i obok niej, wskroś bagien,
609  3,  6 |         przedzierał się tą samą drogą. Ale teraz wszystkie siły polskie
610  3,  6 |          wtargnęła na brzeg raszyński. Ale potężne natarcie batalionów
611  3,  7 |          schroniskach nie tylko sarni, ale i ich rodziny, które przyniosły
612  3,  7 |                się, że mię szturchano, ale dokładnie nie wiem, gdzie
613  3,  7 |                to głód, to pragnienie, ale przede wszystkim miał w
614  3,  7 |            mocą ostatniego wzruszenia. Ale wreszcie przypomniał sobie
615  3,  7 |            zanim zdołał wykrztusić: ~- Ale co też to książę pan!...
616  3,  7 |           wprawdzie jeszcze ból głowy, ale już ani śladu wczorajszego
617  3,  7 |              zalecasz mi, mój rycerzu, ale tylko z tego względu, że
618  3,  8 |             skleić coś pocieszającego, ale książę machnął ręką. Zeszli
619  3,  8 |       Brukowaną, prostopadłą do Wisły, ale trzeba było stamtąd cofnąć
620  3,  8 |          znudzona i skrzepła w smutku. Ale oto wzrok mu się ożywił.~-
621  3,  8 |            stronie, na prost Targówka. Ale nie ma już czasu. Śpieszmy
622  3,  8 |               zbliżyło się do Modlina, ale bryczka książęca długo musiała
623  3,  8 |               Prywatnej nie prywatnej, ale osobista. Chcę dać, co mam
624  3,  8 |       zatrzymać się w pierwszej izbie, ale Niemojewski pociągnął go
625  3,  8 |      ofiarności obywatelskiej waćpana. Ale czas nie po temu...~Po chwili,
626  3,  8 |          zaczną oni strzelać na Pragę. Ale cóż mi z tego, że zatrzymamy
627  3,  8 |                przypływem.~- To wiemy, ale jakiż wniosek? - rzekł oschle
628  3,  8 |            możesz się głodzić do woli, ale nie masz prawa głodzić żołnierza.
629  3,  8 |            ręce. Generałowie milczeli, ale znać było, że większość
630  3,  8 |               ślepy by go nie widział, ale po zwyczaju z pychy mącisz
631  3,  9 |          drzewa obrobionego na Szulcu, ale te wiadomości były mętne
632  3,  9 |                było z przeprawą armat, ale je przeciągnięto bez szwanku
633  3,  9 |                się w tamtejszym parku. Ale te płochliwe złudzenia znikały
634  3,  9 |            dali do nas kilka strzałów, ale: zobaczywszy siłę rzucili
635  3,  9 |            nizinie Wisły?~- W nizinie, ale na brzegu dość wysokim.~-
636  3,  9 |           widać, jeździec i szermierz, ale nowicjusz w rzeczy wojskowej,
637  3,  9 |               nad całą niziną otwocką, ale śniady brzask rozniecał
638  3,  9 |                i twarz majora de With, ale z taką obojętnością, jakby
639  3,  9 |               jazdy wprost z Okuniewa, ale jeszcze stopy nie postawił
640  3,  9 |               poły...~- Rozumie się.~- Ale my idziemy razem?~- Rozumie
641  3,  9 |              leciał do obozu po rosie, ale się szybko od niego oddalał.
642  3,  9 |          Żołnierze spoczywali jeszcze, ale słysząc łoskot bębnów bijących
643  3,  9 |                Pułk ten stanął obozem, ale pod bronią. Wykomenderowane
644  3,  9 |               po drzewo, słomę i wodę, ale tymczasem wstrzymywano ich
645  3,  9 |             wciąż w tym samym miejscu, ale wkrótce wojsko rozróżniło
646  3,  9 |         zagadnąć jeszcze po niemiecku, ale robiłem wówczas jak najgłupszą
647  3,  9 |            francusku nie tylko ze mną, ale i między sobą. Ze zdziwieniem
648  3,  9 |           otwockim i marzy o zmarłych. Ale nie wiedział prawie, o kim
649  3,  9 |         krótkie kołki ostro zaciosane. Ale nareszcie pokonali i te
650  3,  9 |             bagnetami Maćków polskich, ale i ostatni z walczących zachowali
651  3,  10|               starych przyjaciół!...~- Ale gdzież tam... ale gdzież
652  3,  10|                      Ale gdzież tam... ale gdzież tam... - mamrotał
653  3,  10|            zjedzą!~- Zjeść nie zjedzą, ale z dymem puścić mogą dwór,
654  3,  10|               samotne głosy i okrzyki. Ale oto coś zadrżało w melodii
655  3,  10|              na gości z pańskich oczu. Ale oto przy dźwiękach radosnych
656  3,  10|          godnie przyjąć na jego cześć, ale cóż mi z tego?... Krzysia
657  3,  10|               dom napełnili weselem... Ale gdzież on jest? co czyni?~-
658  3,  10|            ucięto mi tę rękę, tę nogę, ale musiałem, przyjacielu, podmawiać,
659  3,  11|              Książę sam nimi dowodził, ale nie jako oficer, gdyż do
660  3,  11|          napotkane i głośno zachrapał. Ale przed północą zbudził go
661  3,  11|           gorzko jak dziecko wzdychał. Ale przecie ocknął się w mig.~
662  3,  11|       Bilskiego i podporucznika Tykla. Ale już jeden z granatników
663  3,  11|                tej chwili jeszcze nie. Ale z zachodniej strony lada
664  3,  11|         naszych wąwozów. Dasz mi znać, ale dopiero w takiej chwili,
665  3,  11|               sobie zlecenie książęce.~Ale generał już go nie słuchał.
666  3,  11|        wskazówek nie tylko żołnierzom, ale i oficerom. Ruchy jego były
667  3,  11|              się z nimi ze wszech sił, ale nie była zdolna odtrącić
668  3,  11|             przed ich wilczymi susami, ale chwilę trwała niepewność.
669  3,  11|                 żeby go żywcem pojmać. Ale się nie dat. Wstał w błocie
670  3,  11|        skoczyli broni się pod nasypem. Ale i tamci wnet zostali przez
671  3,  11|                Prędzej morduj, chamie!~Ale oto ów żołdak garścią zasłania
672  3,  11|             Wzięły klasztor Austriaki, ale w nim zginą.~Książę, nie
673  3,  11|            gorzki żal, że biec musi... Ale gniew nie dał mu stanąć.
674  3,  11|             Widzę nie gorzej od waści. Ale zburzę święte popioły dla
675  3,  11|                przypadł do drugiego... Ale oto oficer sekcyjny pchnął
676  3,  11|            ręki. Skoczył ku trzeciemu, ale w tej chwili runął na ziemię,
677  3,  11|         rozpraszała się i nicestwiała. Ale gdy oczy przywykły do mroku,
678  3,  12|           pracy zniweczonej bez śladu. Ale zmiażdżył go w sobie młotem
679  3,  12|            czai się patrol austriacki. Ale las był pusty, pełen tylko
680  3,  12|        wykonania przezornej rejterady. Ale już było za późno. Zstępował
681  3,  12|             oka przeszywał przybyszów. Ale naraz w zgrzybiałej, jakoby
682  3,  12|              Skoczyli obadwaj do koni. Ale zarówno koń Rafała jak Michcika
683  3,  13|      klasztorne i podwórza były puste, ale wzdłuż płotu znać było ślady
684  3,  13|            ludzkie widzi jak na dłoni. Ale milczy, milczy aż do grobu.
685  3,  13|             widzi go jasno przed sobą, ale palcem wskazać nie może...~
686  3,  13|            Łysicy na pierwsze wzgórze. Ale zaledwie Rafał rzucił okiem
687  3,  13|                 piersi i ręce pocięte. Ale naokół, w pustych sąsiekach,
688  3,  13|             szły ze dwora!~- Poszli?~- Ale!... poszli! Jakem od sołtysa
689  3,  13|                niektóre leciały obces, ale jak do nich wycelowali rzędem,
690  3,  14|                i katoliki prawowierne, ale nie może inaczej być, tylko,
691  3,  14|           przeciwległej stronic ulicy. Ale kiedy zaczął iść w tamtym
692  3,  14|              nie słyszał wycia wiatru. Ale oto uderzyły go szczególne
693  3,  14|          przeraźliwie i ustał w walce, ale drugi zadawał razy okropne.
694  3,  14|             wygiął w krzyżu i oderwał. Ale tamten poczuł jego niemoc.
695  3,  15|              chmur. Odetchnęli zimnym, ale wilgotniejszym powietrzem.~
696  3,  15|             wprawdzie nie hiszpańskim, ale z inkwizytorska aragońskim.
697  3,  15|               rozmieszczać przybyszów. Ale za chwilę już postawa i
698  3,  15|                się w głos jak dziecko. Ale za chwilę był już sobą.~-
699  3,  15|               we drzwiach mówił:~- No, ale ten twój Gajkoś! Ja bym
700  3,  15|          Francuzów trzymają dla zysku, ale zarazem i od swoich radzi
701  3,  15|        okazjach. Hiszpan to prawdziwy, ale szaławiła i wolnomyślnik.
702  3,  15|         zdrajca. Mówię, że to Hiszpan, ale ma kulturę wyższą, więc
703  3,  16|              okopach generała Sucheta. Ale dzień naznaczony mu do wymarszu
704  3,  16|              począł wdziewać odzienie. Ale ten, co mu wiadomość przyniósł,
705  3,  16|            Przybył kapitan Wyganowski, ale go ktoś pod obozem drugiego
706  3,  16|         straszliwy. Gniew pognał krew. Ale z wolna ją uciszyła gorycz
707  3,  17|                 Oswobodzeni z niewoli, ale ubodzy zarobnicy darli z
708  3,  17|              nie tylko na powierzchni, ale i pod cienką warstwą ziemi
709  3,  17|              Łomżę i Augustów pod Mir. Ale gdzie nasz pułk siódmy być