Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            i uważnie nasłuchiwał. Z całego stadka para szła .gęsta.~
 2  1,  1 |          matką najbardziej zawsze z całego rodzeństwa pałaliśmy ku
 3  1,  2 |          ramię kurczyło się, żeby z całego duchu ciąć owe "lasy i bory".
 4  1,  2 |    powykrzywianą, która szła wskroś całego dworzyszcza. Jedzono na
 5  1,  2 |    szczęściem napełniało go drganie całego domu od tańca i zgiełkliwy
 6  1,  3 |             jakby żmija oplatała go całego, jakby zwracała ku niemu
 7  1,  5 |          śniegiem dymiącym z dachu, całego od stóp do głowy. Wciągnął
 8  1,  10|          ślepiów i nosa oblewała go całego ukropem. W pewnym małym
 9  1,  17|         wziął się teraz do roboty z całego ramienia, co się nazywa,
10  2,  2 |        nasiennego, ostatniego tworu całego żywota wszystkich na ziemi
11  2,  2 |      wnętrzności żył swoich, wtulić całego w serce rozszarpane od boleści
12  2,  3 |           Precz! Zimny pot oblał go całego...~Wtem rozległo się drewniane
13  2,  3 |            przed Bogiem Najwyższym, całego świata Budowniczym, na zbawienie
14  2,  12|       swoich pupilów więziennych. Z całego dostatku otrzymał paszport
15  2,  14|    majątkiem, wtrąca się w interesa całego dominium, rachuje nas jak
16  2,  15|       wodami, wzdłuż gałęzi, wskroś całego bugaju brzóz i olch, sosen
17  2,  23|            nadto pod wpływem namowy całego składu oficerskiego, przystali
18  3,  1 |            jakeś dobre imię a honor całego legionu podwyższył walnym
19  3,  2 |        leniwie Krzysztof ziewając z całego serca.~W tej samej chwili
20  3,  3 |            Szedł w przedniej straży całego wojska, kiedy 16 czerwca
21  3,  3 | nadwiślańscy musieli dostarczać dla całego wojska zapasów żywności
22  3,  3 |    poszarpaną kolumnę pod strzałami całego Cosso i, złudzony położeniem
23  3,  6 |            zamkniętych oczach widok całego tego pola, miał w ramionach
24  3,  7 |           go bardziej po wzruszeniu całego swego ciała, po drżeniu
25  3,  9 |            już wiedziałem, że mostu całego nie ma, skoro muszą do Kalwarii
26  3,  9 |      łoskotem runął werbel doboszów całego pułku, zgromadzonych przy
27  3,  10|           Poczucie hańby zżarło mię całego. Wspomnij, jak z pruskich
28  3,  16|          żeby pohańbić przed oczyma całego wojska. Tu z niego zdzierał