Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       sapał i fajkę kurzył. Jak wyszli z lasu, są ta połanki wykarczowane,
 2  1,  1 |   kawaleria w prostych liniach. Wyszli mieszczanie ze swymi cechami,
 3  1,  13|        do swoich. Wszyscy zaraz wyszli. Kiedy za ostatnim drzwi
 4  1,  17|        oczy tym, którzy z ognia wyszli, gdzie bez drżenia umierali
 5  2,  12|      pioruna! żeby stąd wszyscy wyszli. Chcę zostać sam na sam
 6  2,  17|        bez broni. Skoro na plac wyszli, nasz batalion z rozkazu
 7  2,  19|        szyje obnażone... Śmiało wyszli...~Motłoch zamilkł, wtulił
 8  2,  21|      krótkie kożuszki, czapki-i wyszli z cicha bocznymi schodami.~
 9  2,  21|       się cicho.~Dzień wstawał. Wyszli z zarośli nadbrzeżnych i
10  2,  22| kościele, w Tarnowskich Górach. Wyszli my po sumie, słyszymy, atu
11  2,  22|           Przed zachodem słońca wyszli obadwaj dla przyjrzenia
12  3,  1 |        mocny, stary las dębowy. Wyszli w kłus traktem ku miejscu
13  3,  1 |    zgiełkliwy Paryż, sto miast, wyszli w płaszczyzny gaskońskie.
14  3,  1 |        tej dostawczej kompanii.~Wyszli, ledwo-ledwo z kurzu obmyci,
15  3,  2 |         przed oczyma, gdy tylko wyszli ze stromych przejść, kraj
16  3,  3 |     miasta!~Plac był pusty. Gdy wyszli na jego środek, jak grad
17  3,  3 |  zabitego towarzysza. ~- Lećmy!~Wyszli wszyscy na paluszkach i
18  3,  3 |    korytarzów, cel, refektarza.~Wyszli z hucznej sali i wlekli
19  3,  3 | sprezentował przed umarłą broń. Wyszli stamtąd.~Wyganowski maszerował
20  3,  5 |   podpalili schody.~- Jakżeście wyszli?~- Czy ja wiem? Szliśmy
21  3,  6 |        nieco po południu, kiedy wyszli z lasu i skierowali się
22  3,  6 |   sentymentalista. No, w drogę!~Wyszli na świat. Ciemne były jeszcze
23  3,  8 |         załatwieniu formalności wyszli z dusznych izdebek w drewnianych
24  3,  8 |       po dwie skałki. Żołnierze wyszli z okopów Pragi o ciemnej
25  3,  9 |  tamtemu brzegowi i po piaskach wyszli na suszę.~- Czy nic udało
26  3,  10|       my z Krzysztofem na ludzi wyszli. Światem rządzimy! zamiast
27  3,  12|         z niego starca.~Wszyscy wyszli w nadziei, że chory będzie