Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       jedle na nie ścinali, a las stoi. A cóż ta dopiero za prawo
 2  1,  2 |        śmieszne, zdaje mi się, że stoi za oknem na deszczu, na
 3  1,  4 |        czy nikt z robotników "nie stoi..." Myślami był na innym
 4  1,  5 |       dachu. Czuł, że we drzwiach stoi człowiek. Wparł oczy w to
 5  1,  5 |           on jest? koń?~- W kuźni stoi przy żłobie.~- Sam?~- Sam.
 6  1,  5 |         zorientował się, że Wisła stoi okuta przez lody. Baśka
 7  1,  5 |         owo zgoła, czy idzie, czy stoi. Żółte krzyże z równymi
 8  1,  6 |    Wchodzi do tego lasu i patrzy: stoi dziad staruszek, a prosi
 9  1,  6 |           nie masz: inny zołmierz stoi. Tamtych zabitych w tył
10  1,  10|    dopiero spostrzegł, że tu ktoś stoi i że go słucha. Uśmiechnął
11  2,  2 |       obraz białego obłoku, kiedy stoi nad tonią jeziora w górach,
12  2,  3 |         Po chwili Rafał uczuł, że stoi między dwoma ludźmi, że
13  2,  3 |           rozpoznał, że to książę stoi obok niego i że on nosi
14  2,  17|           głosy! Jakie ta krzyki!~Stoi domek strażniczy na samym
15  2,  17|           Roszambo, że przed nimi stoi połowa pierwszej legii...
16  2,  18|         zły, a klął na czym świat stoi. Trzy tygodnie czasu zeszły
17  2,  19|          źga, jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj!
18  2,  21|       Kalwicki klął na czym świat stoi. Krzysztof był już gotów.~-
19  2,  21|        czy przewozi? Teraz wojsko stoi i z gwerów bije. Ja o niczym
20  2,  24|           gdzie i na jakiej ziemi stoi Kołobrzeg. Nieśli z sobą
21  3,  1 |           Z nas kużdemu sto bitew stoi w pamięci. Taki se Pawlikowski!
22  3,  1 | przedramię. Przy obu strzemionach stoi otworem i czeka na tylec
23  3,  6 |      piechoty i czterema armatami stoi w Michałowicach i broni
24  3,  6 |         trzema stawami. Kamieński stoi w Jaworowie z dworna batalionami
25  3,  6 |      powieki i klął na czym świat stoi. Jeszcze niezupełnie rozbudzony
26  3,  6 |         grobelkę. Gdzie twój pułk stoi?~- Właśnie tego nie wiem.~-
27  3,  13|          kiedy w niedzielny dzień stoi na niskiej ambonie i opowiada