Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |             wzgórza. Brat starszy i siostry biegną na wyścigi...~Niegdyś
 2  1,  3 |     profesora, jego gadatliwa żona, siostry, a nawet córki zajęły się
 3  1,  7 |        niego mówią. Pożegnał matkę, siostry - niby to czule, i szerokim
 4  1,  7 |             rodzino nasza, bracia i siostry! Dzwonki polne, maki, bławatki,
 5  1,  7 |       dotarł, w głębiach olszowych, siostry ich błękitne śniły wczoraj
 6  1,  8 |             mój własny, mam braci i siostry nieletnie, toteż rada opiekuńcza
 7  1,  10| sympatycznym. W bliskości siedziały siostry księcia, podobne do niego
 8  1,  11|             karty, nieraz do późna. Siostry księcia Gintułta uczyły
 9  1,  11|        zabawie udział książę i jego siostry. Rafał niechętnie zbliżał
10  1,  11|          kroków zbliżyli.~- Wina to siostry księcia pana... - rzekł
11  1,  11|        Jakimże to sposobem wina mej siostry?~- Kiedy dopędzałem Unreclaimeda,
12  1,  12|         rodziny i wyjechał z kraju. Siostry zaopatrzył w opiekę dalekich
13  1,  16|            gładziła je nieznacznie, siostry dziwiły się i admirowały
14  1,  16|          się. Po chwili usiadł obok siostry na ławce. Srokosze kuły
15  1,  16|            Cały taki dwór, rodzina, siostry..~. - To on ma siostry?~-
16  1,  16|              siostry..~. - To on ma siostry?~- Ma... - szepnął.~W owej
17  2,  2 |            i prosić zgromadzone tam siostry dawnych lóż polskich, aby
18  2,  2 |        zanucili śpiew: ~ ~Witajcie, siostry swobody,~Witajcie w świątyni
19  2,  2 |     ostatnich lat stanisławowskich. Siostry złożyły naprzód gałązki
20  2,  2 |            o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki trzykroć
21  2,  4 |            i prosić zgromadzone tam siostry dawnych lóż polskich, aby
22  2,  4 |          zanucili śpiew: ~Witajcie, siostry swobody,~Witajcie w świątyni
23  2,  4 |     ostatnich lat stanisławowskich. Siostry złożyły naprzód gałązki
24  2,  4 |            o, moje usta...~Bracia i siostry na widok profanki trzykroć
25  2,  13|          Krzysztof zwracając się do siostry. - Przynieś za to jeszcze
26  2,  15|        objęło go za szyję niby ręce siostry, którą jedno i to samo łono
27  2,  17|             budowia, ani brata, ani siostry. Zapomniał ja już, co to