Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      Nagły, przeszywający strach, radość, zemsta, rozkosz i niewysłowiony
 2  1,  2 |       niby czółna w fale jeziora.~Radość kipiała w sercach.~Kapela,
 3  1,  2 |        młodzież uboższa, ale wnet radość powszechna wciągnęła w wir
 4  1,  3 |    obłudną pewnością, że tam jest radość z dokonania tego występku,
 5  1,  5 |   rozpylony, łechcący jak tabaka. Radość go niosła przez zaspy. Pławił
 6  1,  5 |       Widma cudowne! Nieskończoną radość odczuwał na myśl, że już
 7  1,  5 |          w dersławickim dworze, i radość go owiała. Ale prędzej od
 8  1,  8 |      wrzało w sercu. Dlatego taką radość sprawiała mu każda chwila
 9  1,  8 |         miejsca.~- Istotnie, moja radość nie ma granic.~- Z tego,
10  1,  13|           cesarzem. Z Laudom nic! Radość nas ogarnęła...~- Radość
11  1,  13|          Radość nas ogarnęła...~- Radość was ogarnęła, że pokój... -
12  1,  14|       erytrejskie wybrzeża. Czuję radość na samą myśl, że wciągnę
13  2,  1 |           sprawiała mu szczególną radość. Sam odwiózł ów drogocenny
14  2,  1 |    szczęśliwym graczu tylko mętną radość. Był tak pewny swego szczęścia,
15  2,  5 |    wołając z głębokich ciemności. Radość wznosiła się na kłębach
16  2,  5 |     kłębach zapachów z mroku jej, radość wszystko ogarniająca, wspaniała,
17  2,  5 |          i duszę. Ale nie sama ta radość dawała szczęście Och, nie!
18  2,  9 |            budzącymi młode siły i radość...~Ty, lesie, bądź znowu
19  2,  13|        pana wolno się zabarwiły i radość śmiała się w jego oczach,
20  2,  20|          falami nieprzezwyciężona radość zachwytu. Teraz dopiero
21  2,  23|         po szyku i niezgruntowana radość błyskawicą strzelała mu
22  3,  6 |          zawsze obcą i zapomnianą radość.~Na płaskich wyniesieniach
23  3,  6 |        strach, boleść, a w rzeczy radość niesłychana. Jęk ludzki
24  3,  9 |         wydmuchach litego piasku. Radość była powszechna z tego tytułu,
25  3,  10| zgromadzeniu mężczyzn. Widać było radość życia, siłę serca i żądzę
26  3,  15|     zmroku dosięgli bram Morelli. Radość to była istotna, kiedy ujrzeli
27  3,  18|   przyuczone zostały widzieć jeno radość i gniew, były w tej chwili