Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      stary myśliwiec.~Był już mrok prawie, gdy na skraju leśnym
 2  1,  1 |    wyjadę. Mam dosyć!~Był już mrok. W nizinie ukazały się drzewa
 3  1,  3 |     wiślanej. Szerzył się już mrok zimny i prędki, spływając
 4  1,  3 | furkotem zapamiętale ciekącą.~Mrok głęboki owiał dusze, ale
 5  1,  3 |     tak bardzo, jak światło i mrok, upływała ta noc nieskończona.
 6  1,  5 |    czy jeszcze nie świta. Ale mrok był naokoło niezgłębiony.
 7  1,  7 |   czarne kępy rokicin rzucały mrok na zieloną murawę. Zdało
 8  1,  7 |   nęcącym, uroczym szelestem. Mrok pełen był wieczornego oparu.
 9  1,  11| dumaniem, przez które łagodny mrok płynął jak cień białej chmurki
10  1,  13|   Czeka go tutaj szczęście... Mrok już zapadał. Łudziło go
11  1,  17|      Czyje piersi westchną? W mrok się rozpraszał ostatni brzask
12  1,  17|       żelazny, oko wlepione w mrok. We wszystkich naczelnych
13  2,  1 |       zaczynać takiej sprawy. Mrok zapadał. Wniesiono świece
14  2,  6 |  czarny i zimny, w gęsty jego mrok, w knieję ziejącą mroźnym
15  2,  9 |    dokoła siebie nagły górski mrok. Porwał się naprzód i poszedł
16  2,  9 |     ukoi w niebie wiecznym...~Mrok zachował swoją niezmienioną
17  2,  9 |    stawała się mgła nadwodna. Mrok spływał z wierzchołków leśnego
18  2,  20|       Udali się tam piechotą. Mrok już zapadał, gdy weszli
19  2,  21|    Tam to chodziłam patrzeć w mrok i niby na jawie widzieć
20  2,  21|   buduaru. Panował tam prawie mrok. Na kominku żarzył się stos
21  3,  2 |       Już się walił na ziemię mrok szybkiej nocy. Wytężał piechur
22  3,  2 |      oczy przebijały deszcz i mrok. Chwilami migały w nich
23  3,  6 |      widzieć twarzy "ucznia".~Mrok tej alkowy w Opaczy szeptać
24  3,  6 |       schylił się, żeby przez mrok dymu zobaczyć, co to za
25  3,  9 |    stronę Ostrówka. Patrzał w mrok i czekał. Tak samo dźwignął
26  3,  9 |   młotów na rzece. Wparłszy w mrok oczy ujrzeli poprzez łozy
27  3,  12|     tysiąca nocnych zapachów, mrok pod okapami wielkich jabłonek,