Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       zmierzył okiem rogacza i z lekka sepleniącym głosem zauważył:~-
 2  1,  1 |        moich chłopów? Urzędnik z lekka a szczerze uśmiechnął się
 3  1,  3 |          mgły co sił w klaczy, z lekka tylko trzymając się strzemion
 4  1,  3 |           dokąd ją skierowali, z lekka tylko przez gościniec wodny
 5  1,  3 |     Rafał dumał przez chwilę i z lekka popróbował drzwi wiodących
 6  1,  3 |       oczyma. Znalazł Rafała i z lekka cmoknął.~Potem odszedł,
 7  1,  5 |        cicho, żując wędzidło i z lekka lotną zaspę rozgarniając
 8  1,  5 |        zatopiony w marzeniach, z lekka ją tylko zwracał do wiatru.
 9  1,  7 |        jego połowy wonny wiatr z lekka kołysał. Białe ściany domu
10  1,  8 |           Książę chłodził się, z lekka pochylając kapelusz. Oczy
11  1,  10|         ślicznej szyi i ramion ż lekka odkrytych, wzniesionej głowy,
12  1,  10|          książę zarumienił się z lekka, wydobył z otwartej szuflady
13  1,  11|      domownika. Dopuszczano go z lekka do towarzystwa, ale czasami
14  1,  16|        na polu, wśród szarych, z lekka już pylących ról sandomierskich.
15  2,  1 |    gardło, i dopiero po chwili z lekka skłonił I się wszystkim.
16  2,  1 |         o karcianym.~Jarzymski z lekka poczerwieniał i niedbale
17  2,  12|           to bryka krakowska, to lekka wolantka. Szły fury frachtowe,
18  2,  12|    zaczął mu się przypatrywać, z lekka otwierając usta.~- Krzyś!...
19  2,  13|      śmiała się w jego oczach, z lekka przysłonionych rzęsami.~-
20  2,  20|     jedwabny szelest. Naciśnięta lekką stopą któraś z tafelek topolowej
21  2,  21| spomiędzy szerokich buf rękawów. Lekka, prześliczna suknia, z wpiętymi
22  3,  3 |          skierowane wpiera się z lekka w mundur badając pulsujące
23  3,  6 |      około palców lewej ręki i z lekka wysunął prawą stopę ze strzemienia:
24  3,  6 |         lgnęła już, lecz nawet z lekka pyliła. Koń szedł po niej
25  3,  8 |          bud przekupniów, brnęła lekka piechota woltyżerska. Książę
26  3,  10|          pod siodłem wojennym, z lekka tylko odpopręgowanych, pełen
27  3,  17| rozmyślał o przyszłym stadzie. Z lekka przemókł od kołnierza i