Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        płynął w pościgu rzeźwy huk niby muzyka złowroga, pełna
 2  1,  3 |   znajdują.~Płynęli tak długo.~Huk trzaskających wód, które
 3  1,  5 |     chwili usłyszał szczególny huk. Zrazu sądził, że jest na
 4  1,  5 |      głos spadających skał, to huk wód, które lecą w bezdenną
 5  1,  10|       w talerzu. Słyszał tylko huk w głowie i bicie serca.
 6  1,  11|      Słyszał tylko za brzozami huk, tętent kopyt jej konia
 7  1,  14|       boju, kocham dym armat i huk ich paszcz ognistych, trzymam
 8  1,  17| straszniejszym tysiąc razy niż huk kanonady. Nie podniósł oczu
 9  2,  2 |    światy rozproszone, słyszeć huk wichrów straszliwych pędzących
10  2,  9 |       struchlałym sercu słyszy huk strzału myśliwca, który
11  2,  9 |      sam jest lisem i czeka na huk strzału. Za chwilę ma skoczyć
12  2,  20|    dochodził teraz przyduszony huk wiatru, miły jak poduszczenie,
13  2,  21| przeleciały kule i rozległ się huk wystrzałów. Rafał parsknął
14  3,  1 |        żyły na skroniach. Lecz huk przeleciał za góry, lasy..."~
15  3,  3 |      Co to za wory i do czego? Huk straszliwy armat grzmota
16  3,  3 |   Rotowe salwy strzałów i nowy huk armat spod Aljaferii przerwał
17  3,  3 | Zatrzęsły się i stokroć oddały huk olbrzymie, czarne bezokienne
18  3,  3 |  zagłuszył jęki rozszarpanych. Huk wszystko pochłonął w siebie.
19  3,  3 |     czekał wysunięty rząd luf. Huk strzałów, dym, błyskające
20  3,  4 |     unosi się w pustynię głowy huk jak w głębokim, starodrzewnym
21  3,  6 |     wraz po nim cudnodźwięczny huk przeleciał nad okolicą niby
22  3,  6 |          Aha! Nareszcie!~Drugi huk, trzeci. Potem dwa prawie
23  3,  6 |      Po każdym ogniu - słyszał huk tłukący tępo w ziemię, jakby
24  3,  6 |        Chaos otoczył mu głowę. Huk ze wszech stron...~Zbliża
25  3,  7 | wczorajszym miał wciąż jeszcze huk w głowie. Z krótkiego snu
26  3,  9 |   wcale. Słyszałem nieustający huk siekier i młotów. Kończą,
27  3,  11|        Żołnierze, żołnierze...~Huk wystrzałów był mu odpowiedzią.