Tom, Rozdzial

 1  1,  13|          namysłu poszedł za nim. Dąbrowski minął salę, prędko i z dala
 2  1,  13|      jakiegoś korytarza na górze Dąbrowski obrócił się i spostrzegł
 3  1,  13|          łóżko i kilka sprzętów. Dąbrowski poszukał oczyma miednicy
 4  1,  13|     wyszła w te kraje owa wiara?~Dąbrowski wdziewał z obojętnością
 5  1,  13|          pożegnać pana generała.~Dąbrowski wyciągnął rękę. Poczciwy
 6  1,  13|       Oficerowie obstąpili stół. Dąbrowski usiadł przy nim, wsparł
 7  1,  14|    Chciałeś powiedzieć: - jak... Dąbrowski.~Sułkowski skrzywił się
 8  1,  14|       awanturników i poczciwców. Dąbrowski jest pionem czy tam laufrem
 9  2,  17|      planem udał się pan generał Dąbrowski do Pierwszego Konsula.~Kiedy
10  2,  23|     między żywe mury, Jan Henryk Dąbrowski. Ciężko szedł koń cisawy
11  2,  24|       przysięgi tytuł naczelnika Dąbrowski, ale szeptano na wszystkie
12  2,  24|          był naprawdę, to znaczy Dąbrowski.~Obszlegi jeno a kanty kurtek
13  2,  24|        początku stycznia generał Dąbrowski wyjechał do Warszawy, dokąd
14  2,  24| pierwszych dniach lutego generał Dąbrowski wyszedł z Notecizny i pociągnął
15  2,  24|       zdobycia twierdzy, generał Dąbrowski ruszył znowu naprzód. Stanął
16  2,  24|   upływie tych kilku dni generał Dąbrowski zdecydował się na krok stanowczy.
17  2,  24|        oraz dwie armaty. Generał Dąbrowski stał kwaterą w Gniewie,
18  2,  24|     skrzydło, jak to przewidział Dąbrowski, wnet spostrzegła siły pruskie
19  2,  24|         tym samym czasie generał Dąbrowski, wziąwszy ze sobą batalion
20  2,  24|         po dokonanej kapitulacji Dąbrowski wjeżdżał na główną ulicę
21  3,  8 |          ściany chodził olbrzymi Dąbrowski.~Wielka twarz jego, długi,
22  3,  8 |      Gintułtem wszedł do pokoju, Dąbrowski przypatrzył się gościowi
23  3,  8 |       polsku! - ozwał się z kąta Dąbrowski grubym, chrapliwym głosem. -
24  3,  8 |       rangą najstarszy - ciągnął Dąbrowski. - Pamiętamy.~- Jestem rangą
25  3,  8 |          Teraz słucham rozkazów.~Dąbrowski przez chwilę milczał. Potem
26  3,  9 |      mogła. Ruszono na plebanię. Dąbrowski niedługo wypoczywał. Komendę
27  3,  9 | Posiliwszy się, czym było można, Dąbrowski kazał wystąpić wszystkiej