Tom, Rozdzial

 1  2,  17|       Powiadaj!~- Dużo by mówić... Cesarz zrobił swoje. Źle mówię-swoje.
 2  2,  17|            co mówisz... Niech żyje Cesarz! Po stokroć! Po tysiąckroć!
 3  2,  17|      dowiem się reszty. Niech żyje Cesarz!~Rzekłszy te słowa żołnierz
 4  2,  20|          tylko jednego. Niech żyje Cesarz!~- Słyszałam o powodzeniach
 5  2,  21|           i wrzasnął:~- Niech żyje Cesarz! Przyjdę ja tu do was, psy
 6  2,  22|         Mamy tu dosyć tego, jak je Cesarz Jegomość nazywa, la pospolité.
 7  2,  24|        przybył już był właśnie sam Cesarz Napoleon spod Pułtuska,
 8  2,  24|      gemajny! To i tego nie wiesz! Cesarz jegomość tupie. Zły!~- Zły?!~-
 9  2,  24|         winien...~- A gdzie też to Cesarz jegomość siedzi.tera, panie
10  2,  24|      Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz siedzi. Sto armat bije.
11  2,  24|           dziesiąci zwołał, bo sam Cesarz idzie!~- A dokąd też tak
12  2,  24|            A dokąd też tak zajdzie Cesarz jegomość?~- Nie waż się
13  2,  24|         czy też słyszy, jak wielki Cesarz gniewnie tupie nogą w mazurską
14  3,  1 |            go zna dawno. Ów wielki Cesarz, jak w pieśni, co tysiąc
15  3,  1 | nadwiślańskiej stanęła w Bajonnie. Cesarz mieszkał tutaj w zamku Marrac
16  3,  3 |     rozwarli podwoje.~- Niech żyje Cesarz! - wrzasnęli jak jeden,
17  3,  4 |          nas złożą w szpitalu, jak Cesarz stolicę zdobędzie... Ziąb
18  3,  4 |           Za chwilę drugi:~- Wiwat Cesarz!~Chwila cicho... Oto znowu
19  3,  4 |         Atlantyckie Morze:~- Wiwat Cesarz!~Dreszcz odmienny przebiegł
20  3,  4 |        Iberyjskim, że w chwili tej cesarz Francuzów na wieki wieczne
21  3,  4 |        usta miotają krzyk:~- Wiwat Cesarz!~Krzysztof podniósł się
22  3,  4 |         fale krwi broczącej z ust.~Cesarz stał jeszcze nad nim długą
23  3,  8 |          miasto zajęte, popłoch, a Cesarz o setki mil, Jesteśmy jak
24  3,  15|         tak do tej pory nie wraca. Cesarz wojuje w Austrii, siedzi
25  3,  18|        życia wielki sen. Dotrzymał Cesarz słowa honoru, danego pod
26  3,  18|             Podano bułanego araba. Cesarz siadł nań i zjechał ze wzgórza.
27  3,  18|          padł z ust. Wstrzymał się Cesarz. Podniósł oczy. Patrzy w