Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    kości pękły. Ze ściśniętymi zębami, oddechem zapartym i twarzą
 2  1,  3 |      jad z pęcherzyków pod jej zębami. Rafał wspomniał sobie tę
 3  1,  3 | zwrócił, ale on ze ściśniętymi zębami liczył już teraz sekundy.~
 4  1,  7 |  rozczarowanie. Ze ściśniętymi zębami, z oczyma pełnymi ognia
 5  1,  7 |   tamten szczęknąwszy przy tym zębami, jakby chciał ukąsić coś
 6  1,  8 |     usta śmiały się wszystkimi zębami. Po chwili zwrócił się do
 7  2,  8 |     się zaciekle, straszliwie, zębami broniła, jak ręce zbója
 8  2,  10|  pukem-to cie tak przejmo, coś zębami piknie kłapał jako wilk.
 9  2,  17|        umiał dobrze trzymać za zębami, a ślepie pod powieką...~
10  2,  17|      choćby, bestia, i młodymi zębami kłapał. Ale był ta między
11  2,  21|         Milczał ze ściśniętymi zębami.~Minęła północ i Krzysztof
12  2,  21|   szepnął Cedro ze ściśniętymi zębami, ale Rafał odsunął go od
13  2,  21|  wróciła jęcząc cicho i gryząc zębami chustkę...~O jakiejś porze
14  2,  22|     powiada, w polu, na zimnie zębami kłapać. Dobrze. Poszli,
15  3,  1 |      najeżonych wypróchniałymi zębami, rozszerzał się tuman nieruchomy.
16  3,  2 |      obok swego konia, dzwonił zębami z zimna, ale zarazem palił
17  3,  2 |    bezwładnie nad rowem drogi. Zębami gryzł ziemię, nozdrzami
18  3,  3 |      pchnięć bagnetu, szarpali zębami ręce i twarze żywych i umarłych,
19  3,  3 |     dla złapania tchu i trafił zębami na żyły i ścięgna tej łapy,
20  3,  3 |       gardła i wżarli w siebie zębami. Runęli właśnie na ziemię.
21  3,  3 |    Wyrywali ze siebie nawzajem zębami żywą krew, dusili się kolanami,
22  3,  3 |  zdawało się, mur gryźć poczną zębami. Nadaremnie strzelali przez
23  3,  6 |         przemocą zatrzymują za zębami wyrazy znieważające. Ranny
24  3,  9 |    trakcie łamania gnatów kura zębami rzucał półrady, półpytania:~-
25  3,  13| powtarzał sobie ze ściśniętymi zębami wciąż jedno słowo, jak hasło:~-
26  3,  15|   Aragon, Katalonia i Waleneja zębami i pazurami sto lat temu