Tom, Rozdzial

 1  2,  2 |           Nazywam się Helena de With.~Usłyszawszy ten głos Rafał
 2  2,  2 |    krokami. Niech dadzą pani de With pierwszy promyk światła.~
 3  2,  2 |      ktoś zbliża się do pani de With i odwiązuje przepaskę. Machinalnie
 4  2,  4 |           Nazywam się Helena de With.~Usłyszawszy ten głos Rafał
 5  2,  4 |    krokami. Niech dadzą pani de With pierwszy promyk światła.~
 6  2,  4 |      ktoś zbliża się do pani de With i odwiązuje przepaskę. Machinalnie
 7  2,  5 |            Pokuszenie~Helena de With błąkała się po swym buduarze.
 8  2,  5 |         Serce biło w Helenie de With twardymi ciosami, a uderzenia
 9  2,  6 | pierwszych dniach lipca pani de With wyjechała z Warszawy na
10  2,  6 |        mogła. Tymczasem pani de With jechała co prędzej, ale
11  2,  11|      się, żeby jechać dalej. De With ani się nie opierał, ani
12  2,  11|     most i kamienne galerie, de With podniósł oczy po swojemu,
13  2,  11|      robi... - mówił książę.~De With uśmiechnął się łagodnie.~-
14  2,  11|       pąsowe płatki uwiędłe. De With, który był w tym kraju po
15  2,  11|    napełnia grozą Francję...~De With grzecznie potakiwał albo
16  2,  11|          bracie, tej - rzekł de With - która była godną tych
17  2,  12|     tajemnicę śmierci Heleny de With, opowiedzieć dzieje miłości
18  2,  12|       powodu zaginięcia pani de With. A na samo wspomnienie więzienia
19  2,  20| Warszawie... Czeka na Helenę de With czy co... Za chwilę wejdzie,
20  2,  20|      Czyż to możliwe? Helena de With... Rozkosz czekania roztrącała
21  3,  6 |   innych. Ach, to on, mistrz de With! Ujrzał wyraźnie wielką
22  3,  6 |        ruinach walkę.~"Major de With, pruski oficer piechoty"... -
23  3,  7 |         szelest sukni Heleny de With. Tu szemrały pod atłasowymi
24  3,  7 |         o pustym domu Heleny de With.~Wiosenne słońce płonęło.
25  3,  7 |         przebywa tutaj major de With? - spytał bezczelnie Olbromski.~
26  3,  9 |     Gdańskiem i twarz majora de With, ale z taką obojętnością,