Tom, Rozdzial

 1  1,  13|      nienawidzenie tyranów...~Do stu tysięcy bomb!-myślał książę-muszę
 2  1,  13|         nie zwróci z drogi. Mnie stu akuzatorów denigruje, żem
 3  1,  17|  miejscach na przestrzeni jakich stu sążni. Szczęście chciało,
 4  2,  9 |     nieszczęścia. Załamuje się w stu kierunkach, zwija się w
 5  2,  17|    Żołnierz stary, wyćwiczony, w stu bataliach się terał. Tam
 6  2,  17|      Mundur na nim białą nicią w stu miejscach ześcibany, buty
 7  2,  17|     zmienili na trzy półbrygady. Stu blisko oficerów straciło
 8  2,  17|         dno i zahaczyła o głazy. Stu kilkunastu nas dołożyło
 9  2,  17|         się całkiem o skały i ze stu sześćdziesięciu ludzi tylko
10  2,  17|       odpór, a później ze stratą stu kilkudziesięciu żołnierzy
11  2,  17|          miał ludzi, zostało nas stu kilkunastu. Żółta febra...
12  2,  18|            Powiem mu, powiem, do stu tysięcy...~- Szczepanie,
13  2,  18|        Dajcież ludziom zjeść, do stu piorunów! Że sami się natkacie
14  2,  22|        Od razu zabrali nas około stu człowieka wraz z pocztowymi
15  2,  22|         krakowskiego, że oddział stu szlachty pod sprawą imci
16  3,  1 | pułkownika, dwu oficerów i około stu ludzi zabitych. Prawdziwym
17  3,  1 |        gniazdo skowronkowe.~- Do stu par diabłów! To ja na musztrę
18  3,  2 |       ich liczbę! Bronić się, do stu piorunów! Przecież potrafi
19  3,  3 |    wyrwanym zza pasa. Konając od stu w jedne piersi pchnięć bagnetu,
20  3,  4 |      grzmi niby dźwięczny strzał stu armat:~- Vive l'Empereur!~
21  3,  6 |    brygadą konnicy Biegańskiego. Stu siedmdziesięciu jeźdźców
22  3,  6 |      zalane są krwią.~Któż to, u stu diabłów, tak mię spaprał? -
23  3,  6 |         i gasła wioska Falenty w stu naraz miejscach. Szerokie
24  3,  7 |            Tysiąc dwieście głów, stu pięćdziesięciu huzarów,
25  3,  11|     adiutanta swego, Jordana, ze stu ludźmi na baterię szóstą
26  3,  15|   Doświadczyłem jego wierności w stu okazjach. Hiszpan to prawdziwy,